Türkçe
English
Русский
Українська
Español
Français
Deutsch
中文
Български
Română
Ελληνικά
हिन्दी
Indonesia
Italiano
日本語
Melayu
Nederlands
Norsk
Polski
Português
Српски
Svenska
العربية
فارسی
7 Saat
Ücretsiz İade
Tur Detayı
GEZİ NOKTALARI
TUR BAŞLANGIÇ SAATİ : 10:00
TUR BİTİŞ SAATİ : 17:00
DAHİL OLANLAR
EXTRALAR
ARAÇ SEÇENEKLERİ
SEDAN : 1-3 KİŞİ
MİNİVAN : 1-6 KİŞİ
MİNİBÜS : 1-18 KİŞİ
MİDİBÜS : 1-31 KİŞİ
OTOBÜS : 1-54 KİŞİ
Tur Programı
Tarihî Asansör, İzmir'de bulunan tarihsel bir yapıdır.
Turgut Reis Mahallesi'nde, biri diğerinden 58 m yüksekte olan Mithatpaşa Caddesi ile, Şehit Nihatbey Caddesi'nin arasında işleyen iki asansörü barındıran asansör kulesidir. 1907 yılında Musevi iş insanı "Nesim Levi (Bayraklıoğlu)" tarafından yaptırılan asansör, birinden diğerine 155 basamakla ulaşılan iki semt arasında hızlı ve kolay ulaşım sağlama amacıyla yaptırılmıştır. Günümüzde İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından eğlence, kültür ve dinlenme mekanı olarak kullanılır; kentin önemli bir turistik durağıdır.[1]
İzmir'in Karataş bölgesi tarih boyunca taş ocağı olarak kullanıldığından, sahil şeridi (bugünkü Mithatpaşa Caddesi) ile yukarıdaki Halil Rıfat Paşa semti uçurumlarla birbirinden ayrılmıştı. İki semt arasına Türklerin “Karataş Merdivenleri”, yukarıdaki semte yerleşen Yahudilerin “Devidasların Merdiveni” adını verdikleri merdivenler yapıldı.[2] Merdivenlerin üst kısmındaki Devidas ailesinin evi, aşağıdaki en büyük evde ise Nesim Levi (Bayraklıoğlu) adlı tüccarın evi bulunuyordu. Baba Devidas'ın bir gün merdivenlerde düşüp ayağını kırmasından sonra dostu Nesim Levi'nin Avrupa şehirlerinde gördüklerine benzer bir asansör yapma fikrini geliştirdiği anlatılır.[2] Asansör kulesi Marsilya'dan getirtilen tuğlalar ile yapıldı. İnşaatı 1907'de tamamlandı. 1942 yılında satılıncaya kadar geliri Karataş Musevi Hastanesi'nin giderlerini karşılamakta kullanılıyordu.[3]
Asansör giriş kapısının üzerinde, İbranice yazının yanı sıra Fransızca "Ascenseur Construit Par Mon. Nissim Levy 1907'" yazılı kitabe bulunmaktadır.[4] Asansör kulesi, taş yapı temeli üzerine tuğla örülü olup asansörün taş yapı bölümünün ardından balkona kadar iki kademede ufalarak devam eden tuğla döşemeleri, Marsilya'dan getirilmiştir.[5] Asansörün varış noktasında, demir konsollar ile taşınan ve dökme demir korkulukları çeşitli motiflerle süslenmiş ahşap bir balkon bulunur.
Uzun yıllar Jozef Palambo tarafından işletildi.[6] 1942 yılında el değiştiren asansör, işleticilerin iş bırakması, ölmesi gibi nedenlerle bir süre kapalı kaldıktan sonra 1983'te İzmir Büyükşehir Belediyesi'ne aynı amaçla kullanılmak şartıyla bağışlandı. 1985 yılında Burhan Özfatura'nın belediye başkanlığı döneminde restore edildi.[1] 1985'teki restorasyondan önce kuledeki asansörlerden biri buharla, diğeri elektrikle çalışırdı. 1985'te, asansörlerin her ikisi de elektrikle çalışacak şekilde düzenlenmiştir. Yüksel Çakmur döneminde Dario Moreno Sokağı'ndaki sokakla sınırlı restorasyonla birlikte bir tadilat daha geçirmiş ve 20 Haziran 1993'te hizmete açılmıştır.
Yapının sahipleri sırasıyla Nesim Levi Bayraklıoğlu (yapının banisi), Şerif Remzi Reyent (1942'te satın aldı), Ayla Ökmen ve İzmir Büyükşehir Belediyesi (1983'ten beri) olmuştur.
Günümüzde asansör çalışır durumda olup üst katı ise kafeterya ve küçük bir seyir balkonu ile hizmet vermektedir. Asansöre, halk arasında “Asansör Çıkmaz Sokağı” olarak bilinen, resmi adı “Dario Moreno” olan sokaktan ulaşılmaktadır. Kule, taş olan iki bölümden sonra tuğla olarak yükselir. Yapının Şehit Nihatbey Caddesi'ne ulaştığı yerde demir konsollar üzerinde taşınan ahşap bir balkon bulunur. Bu balkondan İzmir şehri kuşbakışı izlenebilmektedir.
Kadifekale ( Türkçede tam anlamıyla "kadife kale" ), Türkiye'nin İzmir kentindeki bir tepe kalesidir . Kale , 186 metre yüksekliğe sahip Pagos Dağı'nda ( Yunanca : Πάγος , Roma İmparatorluğu döneminde Pagos ) yer almaktadır. MÖ 3. yüzyılda inşa edilmiştir. [ 1 ] Kale, kıyı şeridinden yaklaşık 2 km uzaklıkta yer almakta olup, İzmir şehrinin büyük bir bölümünün ve İzmir Körfezi'nin genel manzarasına hakimdir .
2007 yılında İzmir Büyükşehir Belediyesi Kadifekale'de yenileme ve restorasyon çalışmalarına başladı. 2020 yılında Kadifekale, "İzmir'in Tarihi Liman Kenti" kapsamında Geçici Dünya Mirası Alanı oldu. [ 2 ]
Smyrna'nın Pagos Dağı'nda yeniden kurulması
Burada inşa edilen ilk kayıtlı savunma duvarları, Büyük İskender'in "halefi" ( diadochus ) olan ve daha sonra Trakya ve Küçük Asya'da kral (MÖ 306) olan Lysimachos'un eseridir . Bu inşaat, İskender'in Smyrna'yı yeniden kurmasıyla ilişkilendirilmiştir ve onu Eski Smyrna'dan , yalnızca birkaç bin kişinin barındırılabileceği iç körfezin güneydoğu köşesindeki bir höyüğe taşımıştır. Yeni ve daha büyük bir şehrin yeri için yapılan bu hareket, Pausanias'ın anlattığı bir efsanede ün kazanmıştır ; buna göre İskender, Smyrnalılar tarafından tapınılan iki Nemesei'nin tepesindeki kutsal alanın yakınındaki bir çınar ağacının altında avlandıktan sonra dinlenirken, uykusunda tanrıçalar tarafından yaklaşılmış ve ona tam o noktada bir şehir kurmasını ve daha önceki sitenin sakinlerini buraya taşımasını söylemişlerdir. Bunun üzerine Klaros'taki ünlü kahine danışılmış ve alınan cevap şu olmuştur;
Kutsal Meles'in ötesindeki Pagus'ta oturanlar bundan sonra üç ve dört kat mutlu olacaklardır.
İskender bu hareket için sadece ilham kaynağı ve/veya başlatıcı olarak hareket edebilmişken, Eski İzmir'deki son kazılar, oradaki yerleşimin onun hayattayken bile sona ermiş olabileceğini göstermiştir. Bu arada efsane, antik sikkelerde sıklıkla tasvir edilmiştir.
İki Şehrin Hikayesi[ düzenlemek ]
Strabon , Smyrna'nın sadece küçük bir bölümünün höyük üzerinde yer aldığını, büyük bölümünün ise aşağıdaki düzlüklerdeki liman etrafında toplandığını kaydeder. Öte yandan stadyum ve tiyatro , zirvenin hemen altındaki yamaçlardaydı. Tepedeki ve kıyıya yakın yerleşimlerin belirli dönemlerde ayrı bir tarihi vardı, örneğin 14. yüzyılda tepe kalesi Aydınoğulları tarafından ele geçirildiğinde ve liman şehri, bir diğer kaleyle birlikte, 1403'te Timur tarafından ele geçirilene kadar Cenevizliler tarafından tutuldu . 19. yüzyılda Kadifekale, İzmir'in Türk çekirdeğini oluşturan birkaç yamaçtan geçen zincirin bir parçasıydı, aşağıdaki kentsel merkez ise kozmopolit kısımdı.
Mevcut duvarlar ortaçağdan kalmadır. Birçok kaynak, mevcut duvarların altında Helenistik duvar işçiliği parçaları gözlemlendiğine dair iddialarda bulundu, ancak bunlar genel kabul görmedi. Kalenin batısındaki uzun çukur, St. Polycarp'ın şehit edildiği yer olan Stadyumun yerini işaret ediyor ve şimdi tamamen üzerine inşaat yapıldı. Bu, kale kapılarının doğusunda bulunan Smyrna'nın antik tiyatrosu için de geçerlidir, ancak çıplak gözle hala birkaç iz görülebilmektedir. Her iki eser de 178'deki felaketli bir depremden sonra yapılan bir yeniden inşaya aittir.
Kalenin yanında Roma döneminde inşa edilen ve Bizans ve Osmanlı dönemlerinde yenilenen sarnıçların kalıntıları bulunmaktadır . Bunlar Smyrna'nın içme suyu şebekesinin merkezini oluşturmuştur. Bu şebekenin kalıntıları hala İzmir şehir merkezindeki Smyrna agorasında korunmaktadır.
Kültürel etkinlik[ düzenlemek ]
2015 yılında, mahallede var olan sokaktaki suçtan uzak tutmak amacıyla, sınırlı imkânlara sahip çocukları da dahil ederek Barış Gençlik Senfoni Orkestrası kuruldu. Şehrin diğer mahallelerinden de gelen yaklaşık yüz üyeye ulaşan orkestra, önemli klasik müzik sanatçılarının eşliğinde konserler veriyor. [ 3 ]
Grekçe bir kelime olan Agora, “toplanılan yer, kent meydanı, çarşı, pazar yeri” gibi anlamlara gelmektedir. Antik Çağ’da agoraların ticari, siyasi ve dini fonksiyonlarının yanı sıra sanatın yoğunlaştığı ve birçok sosyal olayların geçtiği veya gerçekleştirildiği kentin odak noktası olduğunu bilinmektedir. Antik Çağ’da her kentte en az bir agora yer almaktadır. Kimi büyük kentler ise genelde iki agora yer alırdı. Bunlardan biri, devlet işlerinin görüldüğü, etrafında çeşitli kamu binalarının toplandığı devlet agorası, diğeri ise ticari faaliyetlerin yoğunlaştığı ticaret agorasıdır.
İzmir agorası, MÖ. 4 yy’da antik Smyrna Kenti’nin taşındığı Pagos (Kadifekale)’un kuzey yamacında kuruludur. Dönemin önemli kamu binalarıyla çevrilmiş olan bu yapı kentin devlet agorasıdır.
Hellenistik Dönem’de kurulmuş olan agorada günümüze gelebilmiş kalıntıların çoğu, MS. 178 depreminden sonra İmparator Marcus Aurelius’un destekleriyle yeniden inşa edilen Roma Dönemi agorasına aittir.
Smyrna agorası, dikdörtgen formda planlanmış, ortada geniş bir avlu ve etrafın sütunlu galerilerle (stoa) çevrili bir yapıdır. Kazılarla açığa çıkarılan kuzey ve batı stoa bodrum katı üzerinde yükselmektedir. Kuzey stoa plan özellikleri açısından bazilikadır.
Bazilika
Bazilikalar ortada geniş ve yüksek, yanlarda ise dar ve alçak birbirine paralel ince uzun koridorlar şeklinde tasarlanmış bir plana sahip olan yapılardır. Plan özellikleri açısından Hristiyan kiliselerine öncülük eden Roma Dönemi bazilikaları, kentin hukuk işlerinin görüldüğü bir tür adliye sarayıdır. Öte yandan kentin ticari yaşamına yön veren tüccar ve bankerlerin faaliyetleri için de bazilikalar tercih edilmiştir.
Agoranın kuzey kanadında yer alan bazilika, dıştan dışa 165 x 28 m ölçülerinde, dikdörtgen bir plana sahiptir. Ölçüleri itibariyle, Smyrna agora bazilikası, bilinen en büyük Roma Dönemi Bazilikası olma özelliğine sahiptir.
Günümüze ulaşan görkemli bodrum katının doğu ve batı uçlarında görülen çapraz tonozlar Roma Dönemi mimarlığının en güzel örnekleri arasındadır.
Bazilikanın kuzey cephesinde, bodrum katına açılan iki anıtsal kapıdan batı yandaki günümüzde tamamıyla açığa çıkarılmıştır.
Roma Dönemi sonlarına doğru, devlet agorasının giderek ticari bir anlam kazanmaya başladığını gösteren tonozlu dükkan sıraları, bazilikanın kuzey cephesinde gün ışığına çıkarılmıştır.
Batı Stoa
Üç sıra sütun dizisiyle ayrılmış neflerden (galeri) oluşan batı stoa da bazilika gibi bir bodrum kat üzerinde yükselmekteydi. Günümüzde daha çok, kemerli bodrum katları görülen batı stoanın antik dönemde bodrum katı üzerinde yükselen iki katlı bir yapı olduğu anlaşılmaktadır. Avludan üç sıra basamakla çıkılan zemin kat ve ahşap tabanlı ikinci kat,Antik Çağ’da insanların yağmur ve güneşten korunarak gezinti yaptığı yerlerdi.
Olasılıkla Roma Dönemi sonlarında bodrum kat galerilerinin bazı duvarları örülerek yapılan sarnıçlar bunun en güzel örneği olarak günümüze ulaşmıştır.
Batı stoanın avluya bakan cephesindeki birinci kat sütunları, 1940’lı yıllarda ayağa kaldırılmıştır.
Faustina Kapısı ve Antik Cadde
Izgara planlı olan Smyrna kentinin, doğu-batı yönlü paralel caddelerinden biri agoradan geçiyordu. Olasılıkla agorayı iki eşit parçaya bölen caddenin batı yandan agoraya giriş yaptığı yerde görkemli bir kapı bulunmaktadır.
İki gözlü olduğu düşünülen kapının kuzey kemerinin merkezinde Roma İmparatoru Marcus Aurelius’un eşi Faustina’nın portre kabartması yer alır. Günümüzde kullanımda olan sokağın altında olan ikinci gözde ise olasılıkla Marcus Aurelius’un portresi yer almaktadır. bu iki isim, MS.178’de depremle yıkılan agorayı yeniden inşa ettirdiği için Smyrnalılar vefa borçlarını bu kapı ile ödemiştir.
1940’lı yıllarda hatalı ölçülerle onarılan kemerli kapı 2004 yılında aslına uygun olarak yeniden restore edilmiştir.
Graffitiler
Roma Dönemi’ne ait duvar resimleri ve yazıları olan graffitiler bazilika bodrum katı duvar ve kemer ayaklarında yer alan sıvalar üzerine yapılmıştır. Demir ve Meşe Kökü karışımı bir mürekkeple çizilmiş olanlar dışında kazıma yöntemiyle yapılmış örnekler de vardır.
Graffitiler, özellikle Roma dönemindeki günlük sosyal hayat konusunda çok önemli bilgiler vermektedir. Graffitilerde aşk oyunlarından gladyatör mücadelelerine, cinsellikten yelkenli resimlerine, sevgili adlarından kuşlara, gemilere, bilmecelere değin çok farklı konulara yer verildiği tespit edilmiştir. Roma Dönemi’nde Batı Anadolu’nun yıldızı parlayan üç kent, Pergamon, Ephesos ve Smyrna arasındaki rekabetin, halktan kişiler arasında bile kendini gösterdiğini graffitilerde görülen kent sloganlarında izlemek mümkündür.
Smyrna Agorası bazilika bodrum katında açığa çıkarılan graffitiler birçok açıdan özgündür. Öncelikle bu buluntular demir ve meşe kökü içeren bir malzeme ile yapılmış en eski grafitiler olma özelliğine de sahiptir. Öte taraftan, Dünya Antik Çağ araştırmalarında bugüne değin ele geçen yazılı kaynaklar genelde resmi ve dini nitelik taşımaktayken Grekçe yazılmış olan Smyrna Agorası graffitileri halkın günlük yaşamına ilişkin izler yansıtmaktadır. Bazilika graffitileri Hıristiyanlığın ilk zamanlarıyla ilgili önemli ipuçları da saklamaktadır. Graffililerin bir diğer önemli özelliği ise tasvir açısından dünyanın en kapsamlı graffitileri olmaları. Bu özellikleri açısından söz konusu grafitiler dünya arkeoloji literatüründe ünik bir yere sahiptir.
ÇALIŞMALAR- PROJELER
Smyrna'da ilk olarak 1933 ile 1941 yılları arasında İzmir Müzesi Müdürlüğü ile Tarih Kurumu ortaklığında başlanan arkeolojik kazılar Agora'da yapılmıştır. Bazilikanın in-situ olarak korunmuş sütunları etrafında başlayan kazılar Batı Stoa'ya ve sonra da Doğu Stoa'ya genişlemiştir.
Bugün Agora'da Batı Portiko'nun büyük kısmı ve Doğu Portiko'nun küçük bir bölümü ile kuzeydeki Bazilikanın tamamı ortaya çıkarılmıştır. Yeşil alan olarak kullanılan ören yerinin güneyindeki alanda Güney Portiko yapısının olması beklenmektedir. Son yıllardaki kazı çalışmaları ile Batı Portikoya bitişik bir Bouleuterion / Odeion'un varlığı tespit edilmiştir. Kazı çalışmaları ile ortaya çıkarılan bir başka kentsel bulgu da agoranın hemen kuzeyinde doğu-batı doğrultusunda uzanan ve Kuzey Cadde olarak adlandırılan caddedir. Buluntular içindeki bir arşitrav bloğu üzerindeki yazıt diğer antik kaynaklar tarafından ifade edilen agora içinde veya yakınında bir Nemesis Tapınağı'nın varlığını işaret etmekteyse de henüz bu tapınağın yerine ilişkin saptamada bulunmak mümkün olamamıştır.
Smyrna Agorası'nda gerçekleştirilen ilk kazılar Türkiye Cumhuriyetinin ilk kazı faaliyetlerinden biri olarak 1933 ile 1941 yılları arasında İzmir Müzesi Müdürlüğü ile Tarih Kurumu ortaklığında sürdürülmüştür. 1944 yılında Agoradaki kazıları yürüten R. Duyuran tarafından yapılan kazının kısa bir raporu yayınlanmış ve daha sonra da 1950 yılında yine R. Naumann ve S. Kantar tarafından nispeten daha kapsamlı bir makale olarak yayınlanmıştır.
Agora'daki çalışmalar bu tarihlerden itibaren uzun süre durmuş, sonrasında sık sık inceleme ve temizlik çalışmaları yapılan Agora Ören Yeri'nde İzmir Müzesi başkanlığında, İzmir Valiliği, İzmir Büyükşehir Belediyesi ve İzmir Ticaret Odası desteğiyle 1996-2006 yılları arasında kurtarma kazısı kapsamında kazı çalışmaları yapılmıştır.
Temmuz 2007'den itibaren Doç. Dr. Akın Ersoy başkanlığında oluşan bir ekiple İzmir Katip Çelebi Üniversitesi adına Cumhurbaşkanlığı kararlı kazı statüsünde gerçekleştirilen Smyrna Antik Kenti Kazıları, Agora Ören Yeri dışında kentin bazı başka noktalarında da sürdürülmektedir. Son dönem kazıları Smyrna Agorası, Basmane Altınpark ve Kadifekale ve Smyrna Tiyatrosunda halen devam etmektedir.
Mezarlık başı semtinden Konak Meydanı’na kadar uzanan bölgeyi içine alan tarihi çarşıdır. Çarşının ana caddesi Anafartalar Caddesidir. Ve büyük kavis çizer. Bu kavis; caddenin geçen yüzyıllarda var olan iç limanın etrafını dolaşmış olmasından kaynaklanmaktadır. Liman, zamanla ağzına doğru dolmaya başladığından, yeni yerleşim ve ticaret sahaları açılmış ve buraları yeni binalarla değerlendirilmiştir. İlk yapıldığı yıllarda çarşı, kısmen tonozlu, kiremit örtülü, yan sokakları ve arastalarıyla bir kapalı çarşı görünümündeydi.
Yakın yıllara kadar Şadırvan altı Cami’nden Havra Sokağı’na kadar devam eden sokakların üstü örtülü idi. Çarşı; Kemeraltı adını bu bölümünün üstünün kapalı olması özelliğinden almıştır. Çarşıya dik olarak açılan bugünkü küçük sokakların bir bölümünün üstü de yine beşik tonozlarla örtülü bulunuyordu. Bunlara açılan diğer ara sokaklarla birlikte arastalar oluşmaktaydı. Çarşı içinde pek çok han yer almaktadır.
Eskiden olduğu gibi günümüzde de Kemeraltı Çarşısı, İzmir’in en önemli alışveriş merkezidir. Eskinin gizemli tonoz ve kubbeli dükkânlarının sayısı oldukça azalsa bile, modern iş merkezleri, mağazaları, sinemaları ve kafeteryaları ile sokakları günün her saati canlı, her türlü alışverişin yapılabileceği bir site görünümündedir. Bu kapalı ve açık mekânlardan oluşan çarşıda geleneksel Türk el sanatlarından seramikler, çini panolar, ahşap ürünler, tombaklar, halı ve kilimler, deri ürünlerinin her çeşidini bulmak mümkündür.
KEMERALTI HANLARI
Kemeraltı bölgesinde günümüze kadar ulaşmış büyüklü küçüklü pekçok han bulunmaktadır. Bunlar;
*Abacıoğlu Hanı
*Abdurrahman Hanı
*Arap Hanı
*Büyük Demir Hanı
*Büyük Karaosmanoğlu Hanı
*Cambaz Hanı
*Çakaloğlu Hanı
*Çarşılı Hanı
*Fazlıoğlu Hanı
*Küçük Karaosmanoğlu Hanı
*Kızlarağası Hanı
*Manisalıoğlu Hanı
*Musevit Hanı
*Mirkelamlıoğlu Hanı
*Piyale Hanı
*Selvili Hanı
*Tütün Hanı
*Uzun Han
*Yeni Han
KIZLARAĞASI HANI
İzmir’deki hanların en büyüğü ve en görkemlisidir. Anıtsal bir özelliğe sahip olduğu gibi, mimari özelliği bakımından tek örnek olması Osmanlı hanları arasında ona özgünlük kazandırmaktadır. Yakup Bey tarafından, 1598 yılında yaptırılan ve günümüzde İzmir'in en büyük camisi olan Hisar Camisi'nin batı yanının birkaç metre yakınına inşa edilmiştir. Bu kesim hanın doğu tarafını oluşturmaktadır. Batı cephesi, Halim Ağa çarşısının karşısında, eski Keresteciler, bugünkü 871. sokak üzerindedir. Vaktiyle deniz kenarında inşa edilen han zamanla denizin dolması sebebiyle sahilden 200 metre kadar uzak kalmıştır.
Kızlarağası Hacı Beşir Ağa’nın yaptırdığı hanın inşa kitabesindeki tarihe göre 1744'te bina edildiği kesin olarak anlaşılmaktadır. 1745 yılında heyelan nedeniyle han cephesinde önemli derecede çökme ve yıkılmalar olmuşsa da han hemen onarılmıştır.1778 tarihinde vuku bulan yer sarsıntısından, han büyük ölçüde hasara uğramış,1779 yılında ikinci defa ve esaslı olarak onarılmıştır. Han daha sonraki yıllarda da deprem ve yangın badireleri atlatmıştır. Kızlarağası Hanı'nın diğer Osmanlı hanlarıyla başlıca benzerliği, çarşılı ve avlulu hanlar düzeninde olmasından ibarettir. Üst katta avluya bakan, 5 sütunlu, 6 sıra kemerli, yegâne revakı ve cephesindeki bindirme konsollar üzerindeki çıkma cumbalı şahnişinler sebebiyle Osmanlı han mimarisi arasında sayılmaktadır. 4000 metre karelik, kareye yakın dikdörtgen planlı,2 katlı, kuzey bölümdeki bedestenleri tek katlı, yaklaşık 600 metre karelik büyük avlusu olan görkemli bir yapıdır. Geniş bir alana yayılan hanın alt katının güneyinde bir, bugünkü adıyla (Cevahir Bedesteni) kuzeyinde iki, (Bakır Bedesteni ile Çuha Bedesteni) doğusunda ise bir koridor uzanır. Bunlardan başka dükkânları eski ismiyle Çankırılı sokağına bakan, tek katlı bir ek bölümü daha vardır. Bu bölüm 1745’te “Saçmahane” olarak inşa edilmiştir. Güney koridoruna ait dış duvara yaslanan ve han çatısı altında bulunan bu sıra mağazaların, hanın inşasından hemen sonra 1745 yılında Saçmahane olarak hana ilâve edildiğini vakfiyesinden öğreniyoruz. (Bu günkü 906. Sokak) kuzeydeki birinci koridor (Bakır Bedesteni) 902. sokak, bugün lokantaların bulunduğu sokaktır, 1746 yılında, hanın ön cephesinin restorasyonu esnasında inşa edilerek hana dâhil edilmiştir. Tek kattan ibaret olan ve 26 dükkândan oluşan Bakır Bedesten’inde ilk yapıldığı yıllarda bakırcılık hâkimdi, daha sonraki yıllarda özellikle İran ipeği ve ipeklileri satılmaktaydı. Bakır bedestenine bitişik ve paralel olan, kuzeydeki ikinci koridor ise bir kapısı ile Hisar Camisi avlusuna, diğer kapısı ile Halim Ağa Çarşısı karşısına açılan ve günümüze, hanın diğer kısımlarına göre en sağlam ve orijinal şekliyle ulaşan bedestendir.
İlk yapıldığı yıllarda genellikle bedestene kofracı (hasırcı) esnafı hâkimdi. Daha sonraları hanın üst katındaki Çuhacı esnafının aşağıya inmesiyle Çuha Bedesteni ismini almış ve hanın en önemli bedesteni durumuna gelmiştir. Bakır Bedesteni ile tam orta yerlerindeki bir kapı ve geçit ile birbirlerine bağlanmaktadırlar. Koridorlar, (Bedestenler) doğu ve batı yönlerindeki birer kapı ile dışa açılmaktadırlar. Tam ortalarındaki geçitlerle de avlu ile irtibatları sağlanmaktadır. İç Bedesten diyebileceğimiz doğu koridoru da, diğer iki koridorla oluşturduğu U şeklinin tabanını teşkil etmektedir. Bu koridor da tam ortasından bir geçitle avluya bağlanmıştır. Restorasyondan önce; revak sıra kemerleri ile birlikte batı galerisini örten beşik tonozlar tamamen yıkılmış bulunuyordu. Sütunlar, onları birbirine ve binaya bağlayan gergi demirleri sayesinde restorasyon öncesine kadar ayakta kalabilmişlerdir. Sütunlar sade taş silindirlerden ibarettir. Sütun başlıkları, üçgen - baklava geometrik Türk motifleriyle tezyin edilmişlerdir. Üst katta 73 adet oda bulunmaktadır. Kuzey koridorunda bulunanların dışında diğer iki koridorda bulunan odaların önemli bir bölümü, restorasyon öncesinde tamamen veya kısmen yıkılmış, bir kısmı da niteliğini yitirmiş derecede, çok harap bir durumda bulunmaktaydı.
Cephenin ortasındaki ana kapıdan avluya girilmektedir, yüzümüzü hanın cephesine verdiğimizde, sol tarafta kuzeyde iki (Bakır ve Çuha Bedestenlerinin kapıları) sağ tarafta güneyde ise bir kapı (Cevahir Bedesteni kapısı) görülmektedir. Bugün binayı içten ve dıştan, kurşun örtünün bitiminden itibaren çepeçevre, tuğladan yapılmış, iki sıralı bir kirpi saçak dolanmaktadır. Çatıda oda sayısı kadar baca mevcuttu. Günümüze kadar gelmiş iki orijinal baca örnek alınarak, tüm bacalar aslına uygun olarak yeniden yapılmıştır. 1740’lı yıllarda Hacı Beşir Ağa’nın İzmir’le ticari ilişkileri olması sebebiyle İzmir’de bulunması, buradaki ticari potansiyeli yakından bilmesi ve önünde Büyük Vezir Han gibi olumlu bir örneğin bulunması, Kızlarağası Hanı’nın yapılmasına etken olmuştur.
Kızlarağası Hanı’nın zemin katı depolama ve ticaret amacıyla kullanılmaktaydı. Hana inen kervanların yükleri burada boşaltılır, ihraç edilmek, dükkânlarda satılmak veya depolanmak üzere ayrılır, alışverişler yapılırdı. Deve, katır, eşek, at gibi kervan hayvanları yükleriyle girdikleri han avlusuna yüklerini indirdikten sonra burada gecelemekteydi. Mallar, han depo ve mahzenlerinde muhafaza altına alınırdı. Hanın kapıları, bütün hanlarda olduğu gibi havanın kararmasıyla kapanırdı. Hanın üst katında geceleme amaçlı kullanılan ocaklı, nişli, bodrumlu, ahşap tabanlı odalar bulunmaktaydı. Odaların içlerinde ihtiyaca cevap verebilecek yer döşekleri, toprak lazımlık, testi, toprak kandil ve tütün lülesi gibi araç ve gereçler de bulunmaktaydı.
Kızlarağası Hanının zamanında ticari açıdan İzmir’in en merkezi yerine (liman ağzına) yapılmış olması, Hanın ne denli önemli bir işlevi yüklendiğinin göstergesidir. İzmir’in ekonomik hayatında bu derece önemli olan Han 1778 yılında ticari kapasitesinin zirvesine ulaşmış ve bu tarihten 19. yüzyılın son çeyreğine kadar yüz yıl süreyle bu parlak dönemini sürdürmüştür.
Konak Meydanı'nda yer alan ve İzmir’in sembolü olan Saat Kulesi Osmanlı Padişahı Sultan II. Abdülhamid’in tahta çıkışının 25. yıldönümü nedeniyle 1901 yılında; İzmir Valisi Kıbrıslı Kamil Paşa, Bahriye Mirlivası Said Paşa ve Belediye Reisi Eşref Paşa’dan oluşan komisyon tarafından yaptırılmıştır. Saat Kulesinin inşaatını mimar Raymond Charles Pere yapmıştır. Yaklaşık 1 yıl süren yoğun çalışmalardan sonra, 1 Eylül 1901 yılında İzmir'in simgesine dönüşen Çeşmeli Saat Kulesi'nin açılışı yapılmıştır.
Tabanı 81 m2. olan ve dört basamaklı mermer bir platform üzerine yapılan Saat Kulesi 25 m. yüksekliğinde, dört katlı ve sekizgen planlıdır. Platformu beyaz mermerden, diğer yapıları ise kesme taştan yapılmıştır. Sekizgen platformun dar kenarlarında, dörder küçük sütun üzerine oturan sebiller yer alır. At nalı kemerli, baldeken biçimli sebillerin üçer çeşmesi, kurnası ve ortasında fıskiyeleri vardır. Fıskiyelerden ikisi günümüze ulaşmamıştır. Saat Kulesi'nin kolonları Kuzey Afrika temasını taşır.
Kulenin saati Alman İmparatoru 2. Wilhelm tarafından hediye edilmiştir. Saat Kulesi’nin dışı baklava dilimi kabartmalarla bezenmiştir ve dış yüzeye dört tane 75 cm. çapında saat eklenmiştir. Kule, 1974 yılındaki 5,2'lik depremde hasar almış ve Kulenin saati depremin meydana geldiği saat olan 02.04’te durmuştur. İki yıl içinde Kule tekrar onarılmış ve saati günümüzde de halen çalışır durumdadır.
Karşıyaka’nın tarihi 19. yüzyılın sonlarına dayanmaktadır. Bölge, Osmanlı İmparatorluğu döneminde gelişmeye başlamış ve zamanla İzmir’in önemli yerleşim merkezlerinden biri haline gelmiştir. Çarşı bölgesi ise 20. yüzyılın başlarında şekillenmeye başlamış ve yıllar içinde büyüyerek bugünkü halini almıştır.
1922 yılındaki büyük İzmir yangınından sonra, şehrin yeniden inşası sırasında Karşıyaka da gelişmeye devam etmiş ve modern bir görünüm kazanmıştır. Bu dönemde inşa edilen birçok tarihi bina hala ayakta durmakta ve çarşıya nostaljik bir hava katmaktadır.
Karşıyaka Çarşı, İzmir’in en canlı ve hareketli alışveriş merkezlerinden biridir. Çarşı boyunca uzanan sokaklar, farklı türde mağazalar, kafeler, restoranlar ve tarihi yapılarla doludur. Bölgenin kendine has bir atmosferi vardır ve ziyaretçiler burada hem alışveriş yapabilir hem de keyifli vakit geçirebilir.
Dahil Olanlar
Dahil Olmayanlar
Turdaki diller
Bilinmesi gerekenler
