Српски
Türkçe
English
Русский
Українська
Español
Français
Deutsch
中文
Български
Română
Ελληνικά
हिन्दी
Indonesia
Italiano
日本語
Melayu
Nederlands
Norsk
Polski
Português
Svenska
العربية
فارسی
к1 сат
Бесплатно враћање
Детаљи обиласка
LOKACIJE ZA OBILAZAK
POČETAK TURNEJE : 10:00
KRAJ TURNEJE : 17:00
Uključeno u cenu
DODATNE USLUGE
OPCIJE VOZILA
SEDAN : 1-3 OSOBE
MİNIVAN : 1-6 OSOBE
MİNIBUS : 1-18 OSOBA
MİDİBUS : 1-31 OSOBA
AUTOBUS : 1-54 OSOBA
Програм турнеје
Tarihi Lift, Izmiru
Mahallesi Turgut Reis'nde, od jednog do drugog 58 m visokog Mithatpaşa Ulice i između ulice Šehit Nihatbey, lift toranj koji sadrži dva lifta. 1907. godine, judački biznismen "Nesim Levi (Bayraklıoğlu)" izgradio je lift, koji je napravljen s ciljem da pruži brzi i lak pristup između dva kvarta koja su inače imala 155 stepenica. Danas ga koristi Opština Izmir kao zabavno, kulturno i opuštajuće mesto; to je važna turistička destinacija u gradu.[1]
Izmirsko područje Karataš tokom istorije se koristilo kao kamenolom, tako da su morska obala (današnja Mithatpaša Ulica) i gornji kvart Halil Rıfat Paşa bili odvojeni liticama. Između dva kvarta, Turci su napravili “Karataš Stepenice”, a Jevreji koji su se naselili gornji kvart nazvali su stepenice “Devidasove Stepenice”[2]. Na gornjem kraju stepenica nalazi se kuća porodice Devidas, dok se u najvećoj kući na donjem kraju nalazila kuća trgovca Nesima Levija (Bayraklıoğlu). Priča se da je otac Devidas, nakon što je jednom pao niz stepenice i slomio nogu, došao do ideje o izgradnji lifta, poput onih koje je video u evropskim gradovima, zahvaljujući svom prijatelju Nesimu Leviju[2]. Lift toranj je napravljen od cigli koje su dopremljene iz Marseja. Izgradnja je završena 1907. godine. Do 1942. godine, pre nego što je prodat, prihod od lifta se koristio za troškove leka u Karataškoj jevrejskoj bolnici.[3]
Na ulaznim vratima lifta, osim na hebrejskom, na francuskom jeziku piše "Ascenseur Construit Par Mon. Nissim Levy 1907'"[4]. Lift toranj ima kamen temeljac i postavljen je od cigle, dok ciglene podne obloge koje se postavljaju prema balkonu dolaze iz Marseja i postavljene su u dva stepenasta dela.[5]. Na odredištu lifta, nalazi se drven balkon s gelenderima od kovanog gvožđa, ukrašen raznim motivima.
Dugi niz godina, liftom je upravljao Jozef Palambo.[6]. Godine 1942. lift je promenio vlasnika, a zbog prekida rada, smrti upravnika i drugih razloga, lift je bio zatvoren na nekoliko godina, a 1983. godine je poklonjen Opštini Izmir uz uslov da se koristi u istu svrhu. Godine 1985. lift je obnovljen za vreme mandata gradonačelnika Burhana Özfature.[1] Pre obnove 1985. godine, jedan od liftova je radio na paru, dok je drugi bio na električni pogon. Tokom obnove 1985. godine, oba lifta su konvertovana da rade na električni pogon. Tokom mandata Yüksel Çakmura, izvršen je još jedan preuređenje, dok je lift otvoren za javnost 20. juna 1993. godine.
Sledeći vlasnici zgrade bili su Nesim Levi Bayraklıoğlu (osnivač zgrade), Šerif Remzi Reyent (kupio 1942. godine), Ayla Ökmen i Općina Izmir (od 1983. godine) obrađivali su zgradu.
Danas lift radi, a gornji deo nudi kafe i mali vidikovac. Lift se može pristupiti iz ulice poznate kao “Asansör Çıkmaz Sokağı”, a koja se zvanično naziva “Dario Moreno”. Toranj se penje od dva kamena dela do ciglenog dela. Na mestu gde se zgrada pridružuje ulici Šehit Nihatbey, nalazi se drveni balkon koji se nosi na čeličnim nosačima. Sa ovog balkona može se posmatrati grad Izmir iz ptičje perspektive.
Kadife Kale ( Na turskom doslovno "kadife kale"), je jedan od brda koje se nalazi u gradu Izmira u Turskoj kala . Kale se nalazi na vrhu planine Pagos koja se uzdiže na 186 metara nadmorske visine ( na grčkom : Πάγος , u vreme Rimskog Carstva Pagos) izgrađena je u 3. veku pre nove ere. [ 1 ] Kale se nalazi otprilike 2 km daleko od obale i dominira opštim pogledom na veliki deo grada Izmira i Izmirski zaliv .
Godine 2007. godine, Opština Izmir započela je obnovu i restauraciju Kadife Kale. Godine 2020, Kadife Kale je postala "Privremeni UNESCO-v spomenik svetske baštine" kao deo Istorijskog Lučkog Grada Izmira. [ 2 ]
Ponovno izlaganje na brdu Pagos u Smirni
Prvi zabeleženi odbrambeni zidovi koji su ovde izgrađeni, su delo Lysimachosa, jednog od "naslednika" ( diadoha ) Aleksandra Velikog, koji je kasnije postao kralj u Trakiji i Maloj Aziji (306. p.n.e.). Ova izgradnja povezuje se sa Aleksandrovim ponovnim osnivanjem Smirne, premestivši to mesto iz starog Smirne, koja je mogla primiti samo nekoliko hiljada ljudi, u jugoistočni deo unutrašnje luke. Ovaj premestaj za novo i veće mesto, postao je poznat putem Pausaniasove legende u kojoj se kaže da su božice prišle Aleksandru dok se odmarao ispod čempresa, drveta koje se nalazi blizu svetilišta Nemesei, koje su Smirnalci obožavali, i rekle mu da u tom trenutku osnuje grad i preseli stanovnike prethodnog naselja ovde. Posle toga su se obratili poznatom vraču u Klarosu i odgovor koji su dobili bio je;
Oni koji žive na Pagusu izvan svetog Melosa od sada će biti tri i četiri puta srećniji.
Dok je Aleksandar mogao da deluje samo kao inspiracija ili inicijator, poslednja iskopavanja u Staroj Smirni ukazuju na to da je možda naselje tamo završeno čak i dok je on bio živ. U međuvremenu, legenda je često prikazana na antičkim kovanicama.
Priča o dva grada[ uredite ]
Strabon bilježi da se samo mali deo Smirne nalazio na visokom brdu, dok se veći deo nalazio oko luke na nižim ravnicama. Naknadno je stadion i pozorište nalazili su se odmah ispod vrha. Ljudi koji su živeli na vrhu i u blizini obale imali su zasebne istorije u različitim periodima, na primer, kada je u 14. veku brdo sa tvrđavom bilo pod okupacijom Aydınoğulları, a luka je ostala pod kontrolom Đenovljana sve do osvajanja Timura 1403. godine. U 19. veku, Kadife Kale je bio deo planinskog lanca koji je činio tursko jezgro Izmira dok je urbana sredina ispod bila kozmopolitski deo grada.
Postojeći zidovi su srednjovekovni. Mnogi izvori izveštavaju o opažanjima delova helenističke zidarske veštine ispod postojećih zidova, ali to ne uživa opšte prihvatanje. Duga jama na zapadnoj strani tvrđave označava mesto stadiona, gde je postradao sv. Polycarp, a sada je potpuno izgrađena. Ovo važi i za drevno pozorište Smirne na istoku od ulaza u tvrđavu, ali i dalje se mogu videti neki tragovi golim okom. Oba dela su deo ponovnog osnivanja nakon katastrofalnog zemljotresa 178. godine.
Uz tvrđavu nalazi se i ostatak cisterni iz Rimskog doba, izgrađenih u vreme Vizantije te inoviranih tokom Osmanlijskog Carstva. Ove cisterne su bile središte vodoopskrbnog sistema Smirne. Ostaci ovog sistema se još uvek čuvaju u agori iz Smirne u centru Izmira.
Kulturni događaji[ uredite ]
Godine 2015, sa ciljem da se mladima u ovoj četvrti skrene pažnja na udaljavanje od kriminala na ulici, osnovan je Barış Gençlik Senfoni Orkestar koji uključuje decu sa ograničenim sredstvima. Orkestar, koji je dostigao skoro stotinu članova iz drugih delova grada, održava koncerte uz prisustvo značajnih izvođača klasične muzike. [ 3 ]
Reč Agora na grčkom jeziku znači “mesto okupljanja, gradski trg, pijaca”. Poznato je da su agore u antičko doba bile fokusna tačka grada, pored svojih trgovinskih, političkih i religijskih funkcija, i mesto gde se umetnost intenzivno razvijala i gde su se dešavali mnogi društveni događaji. U svakoj antičkoj državi postojala je bar jedna agora. Veće države obično su imale dve agore, od kojih je jedna bila državna agora, okružena raznim javnim zgradama, a druga trgovačka agora, gde su se odvijale trgovinske aktivnosti.
Agora u Izmиру osnovana je u 4. veku p.n.e. na severnom padini brda Pagos (Kadifekale), gde je premešten grad antičke Smirne. Ova građevina, okružena značajnim javnim zgradama toga doba, predstavlja državnu agoru grada.
Većina ostataka sa agore datira iz rimskog doba i pripada agori koja je obnovljena nakon zemljotresa 178. godine n.e. uz podršku cara Marka Aurelija.
Agora Smirne je planirana u pravougaonom obliku, sa širokim dvorištem u sredini, a okružena je kolonadama (stoama). Iskopane ruševine severnih i zapadnih stoа padaju na prizemlju ispod zemlje. Severna stoa ima plan koji je po svom obliku sličan bazilici.
Bazilika
Bazilike su građene po planu koji se sastoji od širokog i visokog centralnog dela sa uskim i niskim paralelnim hodnicima sa strane. Po svom planu, rimske bazilike su prethodnice hrišćanskih crkava i predstavljale su gradsku vrstu suda. Takođe, koriste se i za aktivnosti trgovaca i bankara, koji su usmeravali trgovački život grada.
Bazilika koja se nalazi na severnom delu agore ima pravougaoni oblik dimenzija 165 x 28 m. Po svojoj veličini, bazilika iz Smirne je najveća poznata rimska bazilika.
Impozantni ostaci podruma bazilike, na istoku i zapadu, sadrže prelepe preseke tonoznih svodova koji predstavljaju najbolje primere rimske arhitekture.
Na severnom fasadi bazilike nalaze se dva monumentalna vrata koja vode u podrum. Zapadno vrata su potpuno otkrivena.
Na kraju rimskog doba, državna agora je počela dobijati sve više trgovački značaj, što je prikazano redu tonoznih prodavnica na severnoj fasadi bazilike.
Zapadna Stoa
Zapadna stoa se sastojala od galerija (nefova) podeljenih u tri reda stubova i podizala se na bazi podruma, slično kao i bazilika. Danas se vidi da je zapadna stoa u antičko vreme bila dvokatna građevina koja se podizala na bazi podruma. Prvi sprat, koji se dolazio putem tri stepenice iz dvorišta, i drugi kat sa drvenim podom, bili su mjesta gde su ljudi šetali i sklanjali se od kiše i sunca.
Moguće je da su na kraju rimskog doba neke zidove galerije podruma zagradili za skladištenje vode, što je primer koji se sačuvao do danas.
Stubovi prvog sprata zapadne stoa, okrenuti prema dvorištu, podignuti su 1940-ih godina.
Kapija Faustina i Antička Ulica
Jedna od paralelnih ulica u izgrađenom planu Smirne prolazila je kroz agoru. Na mestu gde je ova ulica ulazila u agoru sa zapadne strane, nalazi se impozantna kapija.
Kapija koja se verovatno sastojala od dva otvora, imali su portret reljefa Faustine, žene rimskog cara Marka Aurelija, u središnjem delu severnog luka. U donjem delu drugog otvora, koji se nalazi ispod ulice u današnjem korišćenju, verovatno je postavljen portret Marka Aurelija. Ova imena su ponovno izgradila agoru koja je stradala u zemljotresu 178. godine, pa su Smirnjani dugovali zahvalnost ovim kapijom.
Kapija je oštećena tokom popravki 1940-ih godina, a 2004. godine je obnovljena prema originalnom izgledu.
Grafiti
Grafiti koji potiču iz rimskog doba su muralne slike i natpisi, koji su napravljeni na zidovima i stubovima podruma bazilike. Osim grafita koji su napravljeni mešavinom gvožđa i hrasta, tu su i primeri koji su ugravirani.
Grafiti pružaju značajne informacije o svakodnevnom životu u rimskom doba. U njima se obrađuju različite teme poput ljubavnih igara, gladijatorskih borbi, seksualnosti, slika jedrilica, imena voljenih, ptica, brodova, zagonetki i dr.
Takmičenje između tri istaknuta grada zapadne Anadolije - Pergamona, Efesa i Smirne se može videti i na grafitima kroz slogane gradova među običnim ljudima.
Grafiti pronađeni u podrumu bazilike iz Smirne posebno su jedinstveni. Pre svega, ovi nalazi su najstariji grafiti napravljeni uz pomoć mešavine gvožđa i hrasta. S druge strane, dok su pisani izvori istraženi u antičkim istraživanjima uglavnom zvanični i religiozni, grafiti napisani na grčkom jeziku iz Smirnine odražavaju tragove svakodnevnog života građana. U grafitima iz bazilike nalaze se važne informacije koje se odnose na prve hrišćanske periode. Još jedna važna karakteristika je da su grafiti po sadržaju među najopsežnijim na svetu. Zbog ovih karakteristika, grafiti su jedinstveni u svetskoj arheološkoj literaturi.
RADOVI - PROJEKTI
Prvi arheološki iskopi u Smirni započeli su između 1933. i 1941. godine u saradnji između Izmirske muzejske uprave i Istorijskog instituta. Istraživanja su započela oko sačuvanih stubova bazilike, a kasnije su se proširila na zapadnu i istočnu stoju.
Danas su u Agori otkriveni veći deo Zapadnog portika i manji deo Istočnog portika, kao i cela Bazilika na severu. Kroz arheološka istraživanja otkriveni su i drugi urbanistički nalazi, kao što su ulica nazvana Severna u okviru agore koja se proteže od istoka ka zapadu. Jedan od pronađenih elemenata sa natpisom na bloku aršitrava ukazuje na mogućnost postojanja hrama njihove boginje Nemesis u blizini ili unutar agore, iako se još uvek ne zna njegovo precizno mesto.
Prvi iskopi u Agori su bili među prvim arheološkim aktivnostima Republike Turske, koji su sprovedeni između 1933. i 1941. godine u partnerstvu između Izmirske muzejske uprave i Istorijskog instituta. Kratak izveštaj o iskopu koji je 1944. godine sproveo R. Duyuran je objavljen, a kasnije su 1950. godine R. Naumann i S. Kantar objavili obimniji članak.
Radovi na Agori su od tada dugo stali, a kasnije su se često izvodile inspekcije i radovi na čišćenju, a od 1996. do 2006. godine, uz podršku Izmirske muzejske uprave, Izmirske vlade, Izmirske gradske uprave i Izmirske trgovinske komore, vršeni su spašavajući iskopi na arheološkom nalazištu.
Od jula 2007. godine, pod vođstvom Doc. Dr. Akın Ersoya, tim je započeo arheološka iskopavanja kao deo statuta o iskopavanju iz Turske, koja se nastavljaju na različitim lokacijama u gradu, a posebno na Agori. Aktuelni radovi se odvijaju na Smirnskoj Agori, Altınpark Basmane, Kadifekale i u Smirninskom teatru.
Istorijska pijaca koja se proteže od mezarlika do Konak Trga. Glavna ulica pijace je Anafartalar Ulica. Ona pravi veliki luk. Ovaj luk potiče od činjenice da je ulica nekada kružila oko unutrašnje luke koja je postojala u prošlim vekovima. Luka je vremenom počela da se puni, a nova stambena i trgovačka područja su otvorena i na njima su sagrađene nove zgrade. Kada je pijaca izvorno izgrađena, imala je delimično svodove, krov od crijepa, bočne ulice i araste i izgledala je kao zatvorena pijaca.
Do nedavnih godina, ulice koje vode od Šadırvan Džamije do Ulice Sinagoge bile su zatvorene. Pijaca je naziv Kemeraltı dobila zbog ove delimično natkrivene oblasti. Deo malih ulica koje se otvaraju okomito na pijacu takođe su bili pokriveni svodovima. Ove ulice, zajedno sa drugim bočnim ulicama, stvarale su araste. Unutar pijace se nalazi mnogo hanova.
Kao što je to bilo nekada, Kemeraltı Pijaca je i danas jedan od najvažnijih trgovačkih centara Izmira. Iako je broj nekadašnjih tajanstvenih radnji sa svodom i kupolama znatno smanjen, moderne poslovne zgrade, prodavnice, bioskopi i kafeterije čine ulice živim tokom celog dana, dajući im izgled lokacije gde je moguće obavljati sve vrste kupovine. U ovoj pijaci, koja se sastoji od zatvorenih i otvorenih prostora, moguće je pronaći tradicionalne turske rukotvorine, kao što su keramika, ploče od čini, drveni proizvodi, tombaci, tepihe i kilime, kao i sve vrste kožnih proizvoda.
HANOVI KEMERALTIJA
U Kemeraltı oblasti još uvek postoje mnogi veliki i mali hanovi. Ovo su neki od njih;
*Abacıoğlu Han
*Abdurrahman Han
*Arap Han
*Büyük Demir Han
*Büyük Karaosmanoğlu Han
*Cambaz Han
*Çakaloğlu Han
*Çarşılı Han
*Fazlıoğlu Han
*Küçük Karaosmanoğlu Han
*Kızlarağası Han
*Manisalıoğlu Han
*Musevit Han
*Mirkelamlıoğlu Han
*Piyale Han
*Selvili Han
*Tütün Han
*Uzun Han
*Yeni Han
KIZLARAĞASI HANI
Najveći i najimpresivniji han u Izmritu. Ima monumentalnu karakteristiku, a po svojoj arhitekturalnoj osobini predstavlja jedinstven primer među osmanskim hanovima, što mu donosi jedinstvenost. Podigao ga je Jakup-aga 1598. godine, u blizini današnje najveće džamije u Izmiru, Džamije Hisar, sa zapadne strane na nekoliko metara. Ova zona čini istočnu stranu hana. Zapadna fasada se nalazi naspram Halim Ağa čaršije, na nekadašnjem keresteciju, danas na 871. ulici. Kada je izgrađen, han je bio pored mora, ali je vremenom postao udaljen 200 metara od obale zbog nasipanja.
Han koji je izgradio Kızlarağası Hacı Bešir Ağa, prema datumu na građevinskoj ploči, izgrađen je 1744. godine. Godine 1745. došlo je do značajnog urušavanja fasade usled odrona, ali je han ubrzo obnovljen. Godine 1778. došlo je do zemljotresa koji je teško oštetio han, a 1779. godine je ponovo, temeljno obnovljen. U kasnijim godinama han je preživeo razne zemljotrese i požare. Glavna sličnost Kızlarağası Hana s drugim osmanskim hanovima je što se i on nalazi u formatu sa čaršijom i dvorištem. Zbog svojih pet stubova i šest reda kamenih lukova na spratu, sa izdanima na konzolama na kojoj su vrhovi, Kızlarağası Han se smatra delom osmanske arhitekture. Tokom velike površine od 4000 kvadratnih metara, blizu kvadratnog oblika, sa dva sprata, severni deo ima prodavnice sa jednim spratom, dok veliki dvorište ima oko 600 kvadratnih metara. Na južnoj strani donjeg sprata nalazi se jedan (danas poznat kao Cevahir Bedesteni), a severnoj strani su dve (Bakır Bedesteni i Çuha Bedesteni), dok se na istočnoj strani proteže jedan hodnik. Osim toga, postoje i prodavnice u ekstenziji sa jednim spratom, koja se naziva Čankırılı ulica. Ovaj deo je sagrađen 1745. godine kao "Saçmahane". Iz vakfa saznajemo da su ove prodavnice, smeštene na vanjskoj zidu južnog hodnika i pod krovom hana, dodate odmah nakon izgradnje hana, 1745. godine. (Danas 906. ulica). Prvi hodnik na severu (Bakır Bedesteni) je ulica 902, koja je danas poznata po restoranima, je sagrađena 1746. godine tokom obnove prednje fasade hana. Bakır Bedesteni se sastoji od samo jednog sprata i formira 26 prodavnica, dok se u njegovim prvim godinama dominiralo bakarnom industrijom, a kasnije su se prodavali iranski svile i svileni proizvodi. Drugi hodnik, paralelan i pored Bakır Bedesteni, ima jedan ulaz koji vodi u dvorište Džamije Hisar, a drugi ulaz vodi naspram Halim Ağa čaršije i do današnjeg dana dolazi najčvršće i najautentičnije očuvane verzije bedestena.
U prvim godinama, uglavnom su trgovci sa krovovima porasli. Kasnije, zbog dolaska čuhaci esnafa iz gornjeg kata u prizemlje, dobio je naziv Çuha Bedesteni i postao najznačajniji bedesten. Oni su međusobno povezani kapijom i prolazom u sredini. Hodnici (Bedestenler) imaju po jedan ulaz sa istoka i zapada. U istoj zoni koju možemo nazvati unutrašnjim bedestenom, povezan je prolazom u dvorište. Prolaz tako formira U oblik sa drugim dve zone. Pre obnove, revak i drugi lukovi u zapadnoj galeriji bili su potpuno srušeni. Stubovi su preživeli do pre obnove zahvaljujući gvozdenim vezama koje su ih povezivali jedne s drugima i sa zgradom. Svi stubovi su napravljeni od jednostavnih kamenih cilindara. Glave stubova su ukrašene trokutastim i baklavanom geometrijskim turskim motivima. Na spratu se nalazi 73 sobe. Osim soba u nordijskom hodniku, važno je da su mnoge sobe u preostala dva hodnika bile potpuno ili delimično uništene pre obnove, a neki su bili u veoma lošem stanju i izgubili su svoju funkcionalnost.
Glavni kapija u sredini fasade vodi ka dvorištu. Kada se okrenemo ka fasadi hana, s leve strane na severu se nalaze dva ulaza (Bakır i Čuha Bedesten), dok se s desne strane na jugu vidi jedan ulaz (ulaz Cevahir Bedesteni). Danas se unutašnjost i spoljašnjost zgrade na više mesta pokriva dvostrukim krovnim opekom, a sve dimnjake su ponovo sagrađene na originalan način. Budući da je Hacı Beşir Ağa bio u Ismiru zbog trgovinskih veza 1740-ih godina i poznavao trgovinski potencijal tog mesta, a zbog prisustva pozitivnog primera poput Velikog vezira Hana, Kızlarağası Han je izgrađen kao rezultat.
Prizemlje Kızlarağası Hana koristilo se za skladištenje i trgovinu. Tereti karavana su se ovde praznili, razdvajali kako bi se izvezli, prodavali u trgovinama ili čuvali, trgovine su se ovde obavljale. Duvni, magarci, konji i drugi karavanski životinje su dolazili u dvorište hana kako bi ostavili svoje terete i noćili su ovde. Roba je bila smeštena u skladištima i podrumima hana. Kao i u svim hanovima, vrata se zatvaraju s padom mraka. Na spratu, sobe su korišćene za noćenje, opremljene ognjištima, nišama, podovima od drveta, a unutar njih bili su pribor i oprema kao što su prostirke, zemljane nužnike, posude, zemljane lampe i lule za duvan.
Izgradnja Kızlarağası Hana na najcentralnijem mestu izmirskog trgovinskog života (na ulazu u luku) pokazuje koliko je han bio važan. Ovo značajno mesto je 1778. godine dostiglo svoj trgovinski vrhunac i održavalo svoj blistavi period skoro vek do kraja 19. veka.
Sati Kula, koja se nalazi na Konak Trgu i simbol je Izmira, izgrađena je 1901. godine povodom 25. godišnjice ascencija Osmanskog sultana II. Abdülhamida. Komitet koji se sastojio od guvernera Izmira Kıbrıslı Kamil Paše, pomorskog admirala Said Paše i gradonačelnika Eşref Paše, naručio je izgradnju. Građevinske radove izveo je arhitekta Raymond Charles Pere. Nakon otprilike jednogodišnjeg intenzivnog rada, 1. septembra 1901. godine, svečano je otvorena Česma i Sati Kula, koja je postala simbol Izmira.
Kula ima osnovu od 81 m2 i izgrađena je na mermernoj platformi sa četiri stepenika. Visina kule iznosi 25 m, ima četiri sprata i osmostrani plan. Platforma je izrađena od belog mermera, dok su drugi delovi građeni od klesanog kamena. Na uzkim stranama osmostrane platforme nalaze se po četiri mala stuba koja podržavaju česme. Česme su u obliku potkove s tri mlaznice, posudom i centralnom fontanom. Dve od fontana nisu preživele do danas. Stubovi Sati Kule nose elemente Severne Afrike.
Sat na Kuli poklonio je nemački car 2. Wilhelm. Spoljašnjost Sati Kule ukrašena je reljefima u obliku romba, a na spoljašnjosti su dodatna četiri sata sa prečnikom od 75 cm. Kula je oštećena u zemljotresu 1974. godine, snage 5,2 stepena, i sat na Kuli je stao u 02:04, kada je zemljotres nastao. U roku od dve godine, Kula je ponovo obnovljena i njen sat je i danas u funkciji.
Istorija Karşıyake seže do kraja 19. veka. Ova oblast je počela da se razvija u vreme Osmanskog Carstva i vremenom je postala jedan od važnih naseljenih centara Izmira. Tržni deo je počeo da se oblikuje početkom 20. veka i tokom godina je rasla do današnje forme.
Posle velikog požara u Izmiru 1922. godine, tokom obnove grada, Karşıyaka je takođe nastavila da se razvija i dobila moderniji izgled. Mnoge istorijske zgrade iz ovog perioda su i dalje prisutne i pridaju nostalgiju čaršiji.
Karşıyaka Čarşı je jedan od najživljih i najenergičnijih tržnih centara u Izmiru. Ulice koje se protežu duž čaršije su pune različitih prodavnica, kafića, restorana i istorijskih građevina. Oblast ima jedinstvenu atmosferu i posetioci ovde mogu kako da kupuju, tako i da uživaju u slobodnom vremenu.
Шта је укључено
Није укључен
Језици на турнеји
Шта треба знати
Troškovi vodiča nisu uključeni u cenu naših tura. Troškovi vođenja na turskom i engleskom jeziku iznose 5.000 TL. Troškovi vođenja na drugim jezicima podložni su dodatnoj naplati od 7.000 TL.
