Nederlands
Türkçe
English
Русский
Українська
Español
Français
Deutsch
中文
Български
Română
Ελληνικά
हिन्दी
Indonesia
Italiano
日本語
Melayu
Norsk
Polski
Português
Српски
Svenska
العربية
فارسی
7 Uur
Gratis retour
Tourdetail
BEZOEKPUNTEN
TOUR STARTTIJD : 10:00
TOUR EINDTIJD : 17:00
INBEGREPEN
EXTRA'S
VOERTUIGOPTIES
SEDAN : 1-3 PERSONEN
MINIVAN : 1-6 PERSONEN
MINIBUS : 1-18 PERSONEN
MIDIBUS : 1-31 PERSONEN
BUS : 1-54 PERSONEN
Tour programma
Historische Lift, is een historisch gebouw in Izmir.
Het bevindt zich in de Turgut Reis Buurt tussen de Mithatpaşa Caddesi en de Şehit Nihatbey Caddesi, met twee liften die 58 meter van elkaar verschillen in hoogte. De lift werd in 1907 gebouwd door de Joodse zakenman "Nesim Levi (Bayraklıoğlu)", met als doel een snelle en gemakkelijke toegang te bieden tussen twee buurten die anders bereikbaar waren via 155 treden. Tegenwoordig wordt het beheerd door de gemeente Izmir als een recreatie-, cultuur- en ontspanningsplek en het is een belangrijke toeristische bestemming van de stad.[1]
De Karataş regio van Izmir is historisch gebruikt als steengroeve, waardoor de kustlijn (de huidige Mithatpaşa Caddesi) gescheiden was van de Halil Rıfat Paşa buurt door kliffen. Twee trappen werden aangelegd: de "Karataş Trap" door de Turken en de "Devidas Trap" door de Joden die zich in de bovenliggende buurt vestigden.[2] Het huis van de familie Devidas bevond zich aan de bovenkant van de trappen en het grootste huis aan de onderkant was het huis van de koopman Nesim Levi (Bayraklıoğlu). Het verhaal gaat dat de vader van Devidas na een val op de trappen zijn been brak en daarna het idee ontwikkelde om een lift te bouwen, geïnspireerd door wat zijn vriend Nesim Levi in Europese steden had gezien.[2] De lift toren werd gebouwd met bakstenen die uit Marseille waren geïmporteerd. De constructie werd in 1907 voltooid. Tot het in 1942 werd verkocht, werden de opbrengsten gebruikt om de kosten van het Karataş Joodse ziekenhuis te dekken.[3]
Op de ingang van de lift staat een inscriptie in het Hebreeuws, evenals in het Frans "Ascenseur Construit Par Mon. Nissim Levy 1907".[4] De lift toren is opgebouwd uit een fundament van stenen, met muurtjes van baksteen die vanaf de steenstructuur naar het balkon in twee niveaus afnemen, en deze bakstenen zijn uit Marseille gehaald.[5] Op de bestemming van de lift bevindt zich een houten balkon, gedragen door ijzeren consoles en versierd met gietijzeren hekken met verschillende motieven.
Jarenlang werd de lift geëxploiteerd door Jozef Palambo.[6] In 1942, na de verkoop, bleef de lift geruime tijd gesloten door redenen zoals het stoppen van exploitanten, overlijden, enzovoort, tot het in 1983 werd geschonken aan de gemeente Izmir met de voorwaarde dat het voor hetzelfde doel zou worden gebruikt. In 1985 werd het gerestaureerd tijdens het burgemeesterstapeltje van Burhan Özfatura.[1] Voor de restauratie in 1985 werkte één van de liften op stoom en de andere op elektriciteit. Na 1985 werden beide liften aangepast om op elektriciteit te werken. Tijdens de periode van Yüksel Çakmur heeft een andere verbouwing plaatsgevonden, beperkt tot de straat Dario Moreno, en het werd op 20 juni 1993 heropend.
De eigenaren van het gebouw waren op volgorde: Nesim Levi Bayraklıoğlu (de stichter van het gebouw), Şerif Remzi Reyent (gekocht in 1942), Ayla Ökmen en de gemeente Izmir (sinds 1983).
De lift is tegenwoordig in bedrijf en de bovenste verdieping functioneert als een café met een klein uitkijkbalkon. De lift is bereikbaar via de straat die in de volksmond bekend staat als "Asansör Çıkmaz Sokağı", met de officiële naam "Dario Moreno". De toren stijgt na de twee stenen delen in baksteen. Op de plek waar de structuur bereikt de Şehit Nihatbey Caddesi, bevindt zich een houten balkon, gedragen door ijzeren consoles. Vanaf dit balkon kan de stad Izmir vanuit de lucht worden bekeken.
Kadifekale ( In het Turks betekent het letterlijk "fluweel kasteel" ), is een heuvel a>kasteel inIzmir, Turkije. Het kasteel bevindt zich op de 186 meter hoge Pagos Berg ( Grieks : Πάγος , het was een constructie uit de tijd van het Romeinse Rijk ) en is gebouwd in de 3e eeuw voor Christus.[ 1 ] Het kasteel ligt ongeveer 2 km van de kust en biedt een algemeen uitzicht op een groot deel van de stad Izmir en de Izmir baai .
In 2007 begon de gemeente Izmir met renovatie- en restauratiewerkzaamheden in Kadifekale. In 2020 werd Kadifekale opgenomen in het "Historische Havenstad van Izmir" als een Voorlopig Werelderfgoed. [ 2 ]
De heropbouw van Smyrna op de Pagos Berg
De eerste geregistreerde verdedigingsmuren hier zijn gebouwd door Lysimachos, een " opvolger " van Alexander de Grote ( diadochus ), die later koning werd in Thracië en Klein-Azië (306 v.Chr.). Deze constructie wordt geassocieerd met Alexander's heropbouw van Smyrna en verplaatste het van Oude Smyrna , dat slechts een paar duizend inwoners kon huisvesten, naar een heuvel aan de zuidoostkant van de binnenhaven. Deze verplaatsing voor de locatie van een nieuwe en grotere stad, heeft beroemdheid gekregen in een legende die door Pausanias wordt verteld; volgens deze legende werd Alexander, terwijl hij rustte onder een plataan , dichtbij het heiligdom van de twee Nemesei die door de Smyrnaeërs werden vereerd, benaderd door godinnen in zijn slaap en gevraagd om precies daar een stad te stichten en de bewoners van de eerdere nederzetting daarheen te verplaatsen. Vervolgens werd er overlegd met de beroemde waarzegster in Klaros en het gegeven antwoord was:
Diegenen die nu aan de andere kant van de heilige Meles in de Pagus wonen, zullen drie en vier keer gelukkiger zijn.
Hoewel Alexander slechts als inspiratie en/of initiator fungeerde, geven recente opgravingen in het oude İzmir aan dat de nederzetting daar mogelijk al was geëindigd tijdens zijn leven. De legende zelf is vaak afgebeeld op antieke munten.
Het verhaal van twee steden[ bewerken ]
Strabo merkt op dat Smyrna slechts een klein deel van de heuvel beslaat, terwijl het grootste deel zich verzamelt rond de haven in de lagere vlakte. Aan de andere kant bevonden het stadion en theater zich aan de hellingen net onder de top. De nederzettingen op de heuvel en dicht bij de kust hadden op bepaalde momenten een aparte geschiedenis, bijvoorbeeld in de 14e eeuw toen het heuvelkasteel door de Aydınoğulları werd veroverd terwijl de havenstad, samen met een ander kasteel, tot 1403 door de Genuese werd behouden totdat het werd veroverd door Timur.
De huidige muren dateren uit de middeleeuwen. Veel bronnen beweren dat er onder de huidige muren stukken van het Hellenistische muurwerk te zien zijn, maar deze beweringen zijn niet algemeen aanvaard. De lange greppel aan de westkant van het kasteel markeert de plaats van het stadion waar St. Polycarp is gemarteld en is nu volledig bebouwd. Dit geldt ook voor het oude theater van Smyrna, dat zich ten oosten van de kasteelpoorten bevindt, hoewel er tegenwoordig nog steeds enkele sporen zichtbaar zijn. Beide structuren zijn herbouwd na de rampzalige aardbeving van 178.
Naast het kasteel zijn er resten van het cisternen die zijn gebouwd in de Romeinse periode en zijn vernieuwd in de Byzantijnse en Ottomaanse periodes . Deze vormden het centrum van het drinkwatersysteem van Smyrna. Restanten van dit netwerk zijn nog steeds te behouden in de agora in het centrum van İzmir.
Culturele evenementen[ bewerken ]
In 2015 werd de Vredes Jeugd Symfonie Orkest opgericht om kinderen met beperkte middelen van de straat te houden. Het orkest, dat inmiddels ongeveer honderd leden heeft, waaronder kinderen uit andere wijken van de stad, geeft concerten met de begeleiding van belangrijke klassieke muzikanten. [ 3 ]
Het woord Agora, van Griekse oorsprong, betekent "verzamelplaats, stadsplein, markt, marktplaats". In de oudheid waren agorá's, naast hun commerciële, politieke en religieuze functies, ook het middelpunt van de stad waar kunst tot bloei kwam en veel sociale gebeurtenissen plaatsvonden of werden uitgevoerd. Elke stad in de Antieke Tijd had minstens één agora. Grotere steden hadden meestal twee agorá's. Een daarvan was de staatsagora, waar de staatszaken werden behandeld en waar verschillende openbare aanbouwen zich bevonden, terwijl de andere de handelsagora was, waar handelsactiviteiten zich concentreerden.
De agora van İzmir is opgericht in de 4e eeuw voor Christus op de noordelijke helling van Pagos (Kadifekale), waar de oude stad Smyrna zich bevond. Dit gebouw, omgeven door belangrijke openbare gebouwen uit die tijd, is de staatsagora van de stad.
De meeste van de overgebleven resten die tot vandaag zijn gekomen van deze in de Hellenistische Periode opgerichte agora behoren tot de Romeinse Periode agora, die herbouwd werd na de aardbeving van 178 na Christus met de steun van keizer Marcus Aurelius.
De agora van Smyrna is ontworpen in een rechthoekige vorm, met een ruime binnenplaats in het midden en omringd door zuilengalerijen (stoa). De noord- en weststoa, die zijn blootgelegd door opgravingen, staan op de begane grond van het gebouw. De noordstoa heeft basilicale bouwkenmerken.
Basilica
Basilica's zijn gebouwen met een brede en hoge centrale ruimte, met smalle en lage langwerpige gangen aan weerszijden, die parallel lopen. De basilica's uit de Romeinse Periode, die als voorlopers van de Christelijke kerken worden beschouwd, dienden als een soort gerechtsgebouw voor juridische aangelegenheden van de stad. Bovendien werden basilica's ook vaak gebruikt door handelaars en bankiers om hun commerciële activiteiten te faciliteren.
De basilica aan de noordkant van de agora heeft een rechthoekig ontwerp van buiten tot buiten met afmetingen van 165 x 28 m. Wat betreft de afmetingen, heeft de basilica in de agora van Smyrna de kenmerken van de grootste basilica uit de Romeinse Periode.
De grandioze kelder die bewaard is gebleven, bevat aan de oostelijke en westelijke uiteinden kruisgewelven die tot de mooiste voorbeelden van de Romeinse architectuur behoren.
Aan de noordgevel van de basilica bevinden zich twee monumentale deuren die toegang geven tot de kelder; de westelijke deur is momenteel volledig onthuld.
Aan het einde van de Romeinse Periode begon de staatsagora geleidelijk aan een commerciële betekenis te krijgen, wat wordt aangetoond door de gewelfde winkelrijen die aan de noordgevel van de basilica zijn blootgelegd.
West Stoa
De weststoa, die bestond uit neven (galerijen) gescheiden door drie rijen zuilen, stond ook op een kelderverdieping, net als de basilica. Tegenwoordig lijkt het erop dat de weststoa in de antieke tijd een dubbel verdiepingen gebouw was dat boven de kelderverdieping was opgetrokken. De vloer van de begane grond kon worden bereikt via drie trappen vanuit de binnenplaats, en de tweede verdieping, met een houten vloer, was een plek waar mensen in de Antieke Tijd konden wandelen terwijl zij beschermd waren tegen de regen en de zon.
Waarschijnlijk zijn de sommige wanden van de keldergalerijen aan het einde van de Romeinse Periode opgetrokken, wat een prachtig voorbeeld is van de cisternen die tot ons zijn gekomen.
De zuilen van de eerste verdieping aan de zijde van de binnenplaats van de weststoa zijn in de jaren 40 van de 20e eeuw herbouwd.
Faustina Poort en Antieke Laan
Een van de oost-west doorgaande straten van de in een gridvorm geplande stad Smyrna liep door de agora. Bij de plek waar deze straat van west naar oost de agora doorkruiste, bevindt zich een majestueuze poort.
De poort, waarvan wordt gedacht dat deze twee boogopeningen had, had in het midden van de noordelijke boog het portret van Faustina, de vrouw van de Romeinse keizer Marcus Aurelius. Onder de straat die momenteel in gebruik is, bevindt zich waarschijnlijk de tweede opening waar het portret van Marcus Aurelius vermoedelijk te vinden is. Deze twee personen, die in 178 na Christus de agora herbouwden na de verwoestende aardbeving, hebben hun dankbaarheid tegenover de mensen van Smyrna aan deze poort getoond.
De gewelfde poort, die in de jaren 40 van de 20e eeuw met verkeerde maten hersteld moest worden, is in 2004 opnieuw gerestaureerd volgens het oorspronkelijke ontwerp.
Grafitti
De grafitti, bestaande uit muurschilderingen en inscripties uit de Romeinse Periode, zijn gemaakt op de pleisterlagen op de muren en pilaren van de kelder van de basilica. Naast de voorbeelden die met een inkt gemaakt van ijzer en eikenwortel zijn getekend, zijn er ook voorbeelden die met een snijtechniek zijn gemaakt.
Grafitti geven zeer belangrijke informatie over het dagelijkse sociale leven in de Romeinse periode. De onderwerpen die in de grafitti worden behandeld, variëren van liefde en gladiatorengevechten tot seksualiteit, zeilboten, namen van geliefden, vogels en raadsels. Het is mogelijk om de rivaliteit tussen de drie opkomende steden in West-Anatolië, te weten Pergamon, Efeze en Smyrna, zelfs onder gewone mensen te volgen aan de hand van de stadsleuzen die in de grafitti te zien zijn.
De grafitti die zijn blootgelegd in de kelder van de basilica in de agora van Smyrna zijn op veel manieren uniek. In de eerste plaats zijn deze vondsten de oudste grafitti die zijn gemaakt met een materiaal dat ijzer en eikenwortel bevat. Aan de andere kant worden de geschreven bronnen die tot nu toe zijn gevonden in het kader van de antieke onderzoeken over het algemeen gekarakteriseerd door officiële en religieuze inhoud, terwijl de in het Grieks geschreven grafitti uit de agora van Smyrna het dagelijks leven van de bevolking weerspiegelen. De basilica-grafitti bevatten ook belangrijke aanwijzingen over de vroege perioden van het Christendom. Een ander belangrijk kenmerk van de grafitti is dat ze een van de meest uitgebreide voorbeelden zijn van grafitti ter wereld. Om deze redenen hebben de grafitti een unieke plaats in de wereldliteratuur van de archeologie.
WERKZAAMHEDEN - PROJECTEN
De eerste opgravingen in Smyrna vonden plaats tussen 1933 en 1941 door een samenwerking tussen het Museum van İzmir en het Historisch Instituut in de agora. De opgravingen begonnen rond de bewaarde zuilen van de basilica en breidden zich vervolgens uit naar de West Stoa en daarna naar de Oost Stoa.
Tegenwoordig zijn het grootste deel van de West Portico en een klein deel van de Oost Portico, alsook de volledige basilica aan de noordzijde van de agora blootgelegd. Er wordt verwacht dat er een Zuid Portico-structuur in het zuiden van het archeologische gebied is. Recentere opgravingen hebben aangetoond dat er een Bouleuterion/Odeion in de buurt van de West Portico ligt. Een andere stedelijke vondst die door de opgravingen aan het licht is gekomen, is de oost-west gerichte straat, die wordt aangeduid als de Noordstraat, ten noorden van de agora. Een inscriptie op een architraafblok suggereert de aanwezigheid van een Nemesis-tempel in de agora of in de nabijheid, hoewel het nog niet mogelijk is geweest om de exacte locatie van deze tempel vast te stellen.
De eerste opgravingen in de agora van Smyrna worden beschouwd als een van de eerste archeologische activiteiten na de oprichting van de Republiek Turkije en werden uitgevoerd tussen 1933 en 1941 door een samenwerking van het Museum van İzmir en het Historisch Instituut. In 1944 werd er een kort rapport gepubliceerd over de opgravingen die onder leiding van R. Duyuran plaatsvonden, wat later in 1950 door R. Naumann en S. Kantar in een uitgebreider artikel werd gepubliceerd.
De werkzaamheden in de agora zijn lange tijd stilgelegd na deze data, maar er zijn sindsdien regelmatig inspecties en schoonmaakwerkzaamheden uitgevoerd op de agora. Tussen 1996 en 2006 zijn er redder opgravingen uitgevoerd met de leiding van het Museum van İzmir en de steun van de gouverneur van İzmir, de gemeente İzmir en de Kamer van Koophandel van İzmir.
Sinds juli 2007 worden de opgravingen in het oude Smyrna door een team onder leiding van prof. Dr. Akın Ersoy, in naam van de Universiteit van İzmir Katip Çelebi, voortgezet onder de status van presidentiële gereguleerde opgravingen, en gaan ze ook door op verschillende andere locaties in de stad. De recente opgravingen worden nog steeds uitgevoerd in de agora van Smyrna, Basmane Altınpark, Kadifekale en het Smyrna-theater.
De historische bazaar die zich uitstrekt van de begraafplaats Mezarlık başı tot het Konakplein. De hoofdstraat van de bazaar is de Anafartalar Caddesi. En het tekent een grote boog. Deze boog komt voort uit het feit dat de straat ooit het binnenhaven omsloeg die in voorgaande eeuwen bestond. Naarmate de haven met de jaren aan het verzanden was, werden er nieuwe woon- en handelsgebieden geopend en werden deze geëvalueerd met nieuwe gebouwen. In de jaren waarin het voor het eerst werd gebouwd, had de bazaar de uitstraling van een overdekte bazaar met gedeeltelijk tongewelven en een tegelbedekking, met zijstraten en arasta's.
Tot enkele jaren geleden waren de straten van de bazaar van de Şadırvan altı Moskee tot de Havra Sokağı nog overdekt. De bazaar heeft de naam Kemeraltı gekregen vanwege het overdekte gedeelte. Een deel van de kleine straten die loodrecht op de bazaar uitkomen zijn ook bedekt met tongewelven. Deze leidde tot de vorming van andere zijstraten en arasta's. Er zijn veel herbergen (han) in de bazaar.
Net als vroeger is de Kemeraltı Bazaar vandaag de dag nog steeds een van de belangrijkste winkelcentra van İzmir. Ondanks het feit dat het aantal mysterieuze tongewelfde en koepelwinkels aanzienlijk is afgenomen, heeft de bazaar met moderne kantoorgebouwen, winkels, bioscopen en cafés de uitstraling van een levendige plaats waar je op elk moment van de dag allerlei aankopen kunt doen. In deze bazaar, die bestaat uit overdekte en open ruimtes, zijn er traditionele Turkse ambachten zoals keramiek, tegelpanelen, houten producten, tombak, tapijten en kilims, en een breed scala aan leerproducten te vinden.
KEMERALTI HERBERGEN
In de Kemeraltı-regio zijn er verschillende herbergen van verschillende groottes die tot nu toe zijn overgeleverd. Deze zijn;
*Abacıoğlu Hanı
*Abdurrahman Hanı
*Arap Hanı
*Büyük Demir Hanı
*Büyük Karaosmanoğlu Hanı
*Cambaz Hanı
*Çakaloğlu Hanı
*Çarşılı Hanı
*Fazlıoğlu Hanı
*Küçük Karaosmanoğlu Hanı
*Kızlarağası Hanı
*Manisalıoğlu Hanı
*Musevit Hanı
*Mirkelamlıoğlu Hanı
*Piyale Hanı
*Selvili Hanı
*Tütün Hanı
*Uzun Han
*Yeni Han
KIZLARAĞASI HANI
Het is de grootste en meest majestueuze han in Izmir. Het heeft niet alleen een monumentaal karakter, maar het is ook een uniek voorbeeld in de Osmanlı-hanesen vanwege zijn architectonische kenmerken. Gebouwd door Yakup Bey in 1598, bevindt het zich op slechts enkele meters van de westzijde van de Hisar-moskee, die vandaag de dag de grootste moskee van Izmir is. Dit deel vormt de oostzijde van de han. De westgevel bevindt zich tegenover de Halim Ağa bazaar, aan de oude Keresteciler, tegenwoordig de 871. sokak. Oorspronkelijk aan de kust gebouwd, is de han na verloop van tijd door het vullen van de zee ongeveer 200 meter van de kust verwijderd geraakt.
Het is vastgesteld dat Kızlarağası Han, gebouwd door Hacı Beşir Ağa, volgens de inscriptie op het bouwschrift in 1744 is opgericht. In 1745 vond er een belangrijke verzakking en instorting van de han gevel plaats door een aardverschuiving, maar de han werd onmiddellijk hersteld. In 1778 werd de han zwaar beschadigd door een aardbeving, en opnieuw in 1779 werd hij grondig gerenoveerd. In de daaropvolgende jaren heeft de han ook aardbevingen en branden overleefd. De belangrijkste gelijkenis van Kızlarağası Han met andere Osmanlı-hans is dat het een combinatie van bazaar en binnenplaats heeft. Door de 5 zuilen op de bovenverdieping, de 6 rijen booggewelven en de enige portico met de gebogen balkons op de gevel, wordt het gerekend tot de Osmanlı-hanarchitectuur. Het is een majestueus gebouw met een bijna vierkante plattegrond van 4000 vierkante meter, met 2 verdiepingen, waar de bedesten in het noorden één verdieping hebben, en een grote binnenplaats van ongeveer 600 vierkante meter. In de grote han verspreidin zich aan de zuidzijde een bedesten, tegenwoordig bekend als Cevahir Bedesteni, aan de noordzijde twee bedesten (Bakır Bedesteni en Çuha Bedesteni) en aan de oostzijde een gang. Daarnaast zijn er op de voormalige Çankırılı straat, een ek bölümü met winkels. Dit deel werd in 1745 gebouwd als “Saçmahane”. We leren uit de wapening dat deze rijen winkels aan de buitenmuur van de zuidelijke gang, onmiddellijk na de oprichting van de han in 1745 als Saçmahane aan de han werden toegevoegd. (Vandaag de 906. Sokak) De noordelijke eerste gang (Bakır Bedesteni) is de 902. sokak, die tegenwoordig een straat met restaurants is, werd in 1746 gebouwd tijdens de restauratie van de voorgevel van de han en bij de han gevoegd. Bakır Bedesteni, dat uit één verdieping bestaat en 26 winkels heeft, was aanvankelijk een centrum voor koperbewerking, maar later werd het voornamelijk gebruikt voor de verkoop van Perzisch zijde en zijden goederen. De tweede gang aan de noordkant, parallel aan de Bakır Bedesteni, heeft één deur naar de binnenplaats van de Hisar-moskee en één deur naar de Halim Ağa bazaar en is de bedesten die het best bewaard is gebleven en in de originele vorm is aangekomen.
In de eerste jaren domineerde de hasırcı (tassenmaker) ambacht in de bedesten. Later, toen het Çuhacı ambacht op de bovenverdieping naar beneden kwam, kreeg het de naam Çuha Bedesteni en werd het de belangrijkste bedesten van de han. Bakır Bedesteni en Çuha Bedesteni worden met elkaar verbonden door een deur en doorgang in het midden. De gang (bedesten) hebben elk een deur naar het oosten en westen, zodat ze naar buiten openen. De oostelijke gang, die we als Binnen-Bedesten kunnen beschouwen, vormt de basis van de U-vorm die door de andere twee gangen wordt gevormd. Deze gang is ook verbonden met de binnenplaats via een doorgang in het midden. Voor de restauratie waren de beugels en de tongewelven die de westgalerij bedekten volledig verwoest. De zuilen konden dankzij de spankabels die hen met elkaar en met het gebouw verbond, tot aan de restauratie overeind blijven. De zuilen zijn eenvoudige stenen cilinders. De kapitelen van de zuilen zijn versierd met geometrische Turkse motieven in driehoekige en suikerbroodvorm. Op de bovenverdieping zijn 73 kamers. Behalve de noordgang zijn de meeste van de kamers in de andere twee gangen voor de restauratie volledig of gedeeltelijk verwoest of in zeer slechte staat geweest.
Vanuit de hoofddeur in het midden van de gevel komt men in de binnenplaats. Wanneer we ons tegenover de gevel van de han bevinden, zien we aan de linkerkant in het noorden twee deuren (van de Bakır en Çuha Bedestenleri) en aan de rechterkant in het zuiden één deur (van de Cevahir Bedesteni). Vandaag de dag is het hele gebouw, vanaf het einde van de loodsen, omringd door een twee-lijnige stenen dakrand. Op het dak zijn er zoveel schoorstenen als er kamers zijn. Twee originele schoorstenen zijn bewaard gebleven tot vandaag en alle schoorstenen zijn opnieuw gemaakt in overeenstemming met de oorspronkelijke stijl. De aanwezigheid van Hacı Beşir Ağa in İzmir in de jaren 1740 vanwege zijn handelsrelaties, zijn goed begrip van het commerciële potentieel van deze regio en een positief voorbeeld zoals Büyük Vezir Han waren factoren bij de bouw van Kızlarağası Hanı.
De begane grond van Kızlarağası Han werd gebruikt voor opslag en handel. De goederen van de kervans werden hier gelost en gesorteerd om geëxporteerd, verkocht in de winkels of opgeslagen te worden, en er werden aankopen gedaan. De lastdieren, zoals kamelen, muilezels, ezels en paarden, brachten hun belading naar de binnenplaats van de han, waar ze hun ladingen konden lossen en 's nachts konden overnachten. De goederen werden bewaard in de opslagruimtes en kelders van de han. De deuren van de han sloten, zoals gebruikelijk bij alle hans, toen de lucht donkerder werd. De bovenverdieping van de han had kamers met haarden, nissen en houten vloeren voor overnachting. In de kamers waren er vloerbedekkingen, aardewerken toiletten, kannen, aardewerken lampen en tabakspijpen om aan de behoeften te voldoen.
Het feit dat Kızlarağası Han ooit op de meest centrale plek van Izmir (bij de haven) is gebouwd, toont aan hoe belangrijk de functie van de han was. Deze han, die zo cruciaal was voor het economische leven van İzmir, bereikte in 1778 zijn commerciële capaciteit op het hoogste niveau en deze glanzende periode duurde tot het laatste kwart van de 19e eeuw.
De Klokkentoren, gelegen op het Konakplein en het symbool van İzmir, is in 1901 gebouwd ter gelegenheid van de 25ste verjaardag van de troonsbestijging van de Ottomaanse Sultan II. Abdülhamid. Dit gebeurde op initiatief van een commissie bestaande uit de gouverneur van İzmir, Kıbrıslı Kamil Pasha, de marinecommandant Said Pasha en de burgemeester Eşref Pasha. De bouw van de Klokkentoren werd uitgevoerd door architect Raymond Charles Pere. Na ongeveer een jaar intensief werk werd de opening van de waterpartij Klokkentoren, die het symbool van İzmir werd, op 1 september 1901 gehouden.
De basis van de Klokkentoren heeft een oppervlakte van 81 m² en is gebouwd op een vier niveau's tellend marmeren platform van 25 m hoog en heeft een achthoekige plattegrond. Het platform is van wit marmer, terwijl de andere delen zijn gemaakt van gehakt steen. Aan de smalle zijden van het achthoekige platform bevinden zich vier kleine zuilen die de waterpartijen ondersteunen. De waterpartijen hebben torbogen en een baldaquin-achtige vorm, elk met drie fonteinen, een waterbak en in het midden een fontein. Twee van de fonteinen zijn niet tot vandaag bewaard gebleven. De kolommen van de Klokkentoren dragen de invloeden van Noord-Afrika.
De klok van de toren is geschonken door de Duitse keizer Wilhelm II. De buitenzijde van de Klokkentoren is versierd met een ruitvormig reliëf en heeft vier grote klokken met een diameter van 75 cm aan de buitenkant. De toren heeft schade opgelopen tijdens de aardbeving van 1974 met een magnitude van 5,2, en de klok stopte op het moment van de aardbeving, om 02.04 uur. Binnen twee jaar is de toren weer gerenoveerd en de klok is tot op de dag van vandaag in werking.
De geschiedenis van Karşıyaka gaat terug tot het einde van de 19e eeuw. Het gebied begon zich te ontwikkelen tijdens het Ottomaanse Rijk en werd geleidelijk een van de belangrijke wooncentra van İzmir. Het centrum begon zich in de vroege 20e eeuw te vormen en is in de loop der jaren gegroeid tot de huidige staat.
Na de grote brand van İzmir in 1922 bleef Karşıyaka zich ontwikkelen tijdens de wederopbouw van de stad en kreeg het een moderne uitstraling. Veel historische gebouwen die in deze periode zijn gebouwd, staan nog steeds overeind en geven het centrum een nostalgische sfeer.
Karşıyaka Çarşı is een van de meest levendige en bruisende winkelcentra in İzmir. De straten die door de markt lopen, zijn gevuld met verschillende soorten winkels, cafés, restaurants en historische gebouwen. Het gebied heeft een unieke sfeer en bezoekers kunnen hier niet alleen winkelen, maar ook genieten van een fijne tijd.
Wat is inbegrepen
Niet inbegrepen
Wat mee te nemen?
- Het dragen van comfortabele schoenen tijdens uw wandeling maakt uw wandelingen aangenamer.
-Voor prachtige foto's kunt u kiezen voor themakleding.
-Een zonnebril en een hoed zijn handig om u tegen de zon te beschermen en maken uw reis aangenamer.
Talen op tournee
Wat te weten
De kosten voor de gids zijn niet inbegrepen in onze tours. De kosten voor een Turkse en Engelse gids bedragen 5.000 TL. De kosten voor gidsen in andere talen zijn onderhevig aan een extra kost van 7.000 TL.
