فارسی
Türkçe
English
Русский
Українська
Español
Français
Deutsch
中文
Български
Română
Ελληνικά
हिन्दी
Indonesia
Italiano
日本語
Melayu
Nederlands
Norsk
Polski
Português
Српски
Svenska
العربية
7 ساعت
بازگشت رایگان
جزئیات تور
نقاط گردشگری
ساعت شروع تور : 10:00
ساعت پایان تور : 17:00
موارد شامل
موارد اضافی
گزینههای وسایل نقلیه
سدان : 1-3 نفر
مینی ون : 1-6 نفر
مینیبوس : 1-18 نفر
میدیبوس : 1-31 نفر
اتوبوس : 1-54 نفر
برنامه تور
آسانسور تاریخی در ازمیر قرار دارد و یک ساختار تاریخی است.
در محله ترگوت رییس، آسانسور برجی وجود دارد که شامل دو آسانسور است که یکی 58 متر بالاتر از دیگری قرار دارد و بین خیابان میتاتپاشا و خیابان شهید نihatbey قرار دارد. این آسانسور در سال 1907 توسط یک بازرگان یهودی به نام "نسیم لوئی (بیراکلی اوغلو)" ساخته شد تا ارتباط سریع و آسانی بین دو محله که به 155 پله دسترسی داشتند فراهم کند. امروزه این مکان توسط شهرداری بزرگ ازمیر به عنوان مرکز تفریحی، فرهنگی و استراحت استفاده میشود و یکی از مقاصد مهم گردشگری شهر است.[1]
بخش کاراتاش ازمیر از دیرباز به عنوان معدن سنگ استفاده شده، بنابراین سواحل (امروزه خیابان میتاتپاشا) با درههایی از یکدیگر جدا شده بودند. دو پلّه به نامهای “ پلّههای کاراتاش” به زبان ترک و “ پلّههای دِویداس” از جانب یهودیها برای ارتباط دو محله ساخته شد.[2] در قسمتی از پلّهها خانه خانواده دِویداس و در بزرگترین خانه پایینتری خانه بازرگانی به نام نسیم لوئی (بیراکلی اوغلو) واقع گردید. روایت شده است که روزی پدر دِویداس در پلّهها به زمین افتاده و پایش شکسته، پس از آن ایده ساختن آسانسوری مشابه آنچه در شهرهای اروپایی دیده بود به ذهن دوستش نسیم لوئی خطور کرد.[2] این برج آسانسور با آجرهای وارداتی از مارسی ساخته شد. ساخت آن در سال 1907 به پایان رسید. تا سال 1942، درآمد آن برای پوشش هزینههای بیمارستان یهودی کاراتاش استفاده میشد.[3]
بالای درب ورودی آسانسور، کتیبهای به زبان سانسکریت و همچنین به زبان فرانسوی "Ascenseur Construit Par Mon. Nissim Levy 1907'" نوشته شده است.[4] برج آسانسور بر روی پایهای سنگی ساخته شده و قوسدار با موزاییک آجر و از مارسی وارداتی است.[5] در انتهای آسانسور، یک بالکن چوبی وجود دارد که توسط کنسولهای آهنی حمل و نردههای آهنی با طرحهای مختلف تزئین شده است.
[6] این آسانسور در سال 1942 به مالکیت جدید درآمد و به دلایل مختلفی مانند انصراف کارمندان یا فوت آنان برای مدتی بسته ماند، تا اینکه در سال 1983 به شهرداری بزرگ ازمیر اهدا شد و با شرط استفاده از آن به همین منظور. در سال 1985 در زمان شهرداری برهان اوzfatura بازسازی شد.[1] پیش از بازسازی در سال 1985، یکی از آسانسورها با بخار و دیگری با برق کار میکرد. در سال 1985، هر دو آسانسور به گونهای بازسازی شدند که با برق کار کنند. در زمان یوسیل چاکمور، این ساختار بازسازی شده و در 20 خرداد 1993 به بهرهبرداری رسید.
مالکین این سازه به ترتیب نسیم لوئی بیراکلیاوغلو (سازنده این سازه)، شریف رمزی ریانت (در سال 1942 آن را خرید)، آیلای اوکمن و شهرداری بزرگ ازمیر (از سال 1983 به بعد) بوده است.
در حال حاضر آسانسور در حال کار است و طبقه بالایی آن به عنوان کافه و یک بالکن کوچک مشاهده خدمات ارائه میدهد. به این آسانسور از طریق خیابانی که به طرز غیررسمی به نام “خیابان آسانسور” شناخته میشود که نام رسمی آن “داریو مورو” است، قابل دسترسی است. برج بعد از دو بخش سنگی از آجر ساخته شده است. در جایی که این سازه به خیابان شهید نihatbey میرسد، یک بالکن چوبی وجود دارد که روی کنسولهای آهنی قرار دارد. از این بالکن میتوان به منظرهای از شهر ازمیر دسترسی داشت.
کادفی قلعه (به ترکی "کادفه قلعه" به طور کامل به معنی "قلعه مخملی" است )، قلعهای در تپهای در شهر ازمیر ترکیه است . این قلعه ، در ارتفاع 186 متری از کوه پاگوس ( به یونانی : Πάγος ، در دوران امپراتوری روم ، پاگوس ) قرار گرفته و در قرن سوم پیش از میلاد ساخته شده است. [ 1 ]قلعه، در فاصله ای حدود 2 کیلومتر از نوار ساحلی واقع شده و بر منظر کلی بزرگتری از شهر ازمیر و خلیج ازمیر دارد .
در سال 2007، شهرداری کلانشهر ازمیر کارهای نوسازی و مرمت در کادفی قلعه را آغاز کرد. در سال 2020، کادفی قلعه، به عنوان "شهر بندری تاریخی ازمیر" عنوان منطقه موقت میراث جهانی شد. [ 2 ]
احیای اسمیرنا در کوه پاگوس
اولین دیوارهای دفاعی ثبت شده در اینجا به دست بزرگ اسکندر "جانشین" ( دیادوخی ) که بعداً پادشاهی در تراکیه و آناتولی (در سال 306 پیش از میلاد) شد لیسیماخوس ساخته شد. این ساخت و ساز با بازسازی اسمیرنا به دست اسکندر مرتبط است و آن را از اسمیرنای قدیم ، به تپهای در گوشه southeastern دخيلی از خلیج که تنها چند هزار نفر سکنه داشت منتقل کرده است. این حرکت برای مکان جدید و بزرگتر شهر، به شهرت بسیار رسیده است، بر اساس یک افسانه که پلوتارک در آن قول داده است؛ به این صورت که اسکندر در حالی که زیر درخت چناری در نزدیکی مکان مقدسی که ساکنان اسمیرنا از دو نمسیس پرستش میکردند استراحت میکرد، در خواب به او گفته شده است که باید در آن محل یک شهر بسازد و ساکنان قبلی را به اینجا منتقل کند. سپس مشاورههایی از پیشگوی معروف کلاروس گرفته شد و جواب دریافت شده به این شکل بود؛
آنهایی که در پاگوس واقع در بالای ملوس اینک خواهند بود، سه و چهار برابر خوشحالتر خواهند بود.
اگرچه اسکندر برای این حرکت تنها الهام بخش و/یا آغازکننده عمل بوده است، اما کاوشهای بعدی در اسمیرنای قدیم نشان دادهاند که سکنه آنجا ممکن است حتی در زمان حیات او پایان یافته باشد. در این میان، افسانه به طور مکرر در سکههای باستانی کشف شده است.
داستان دو شهر[ ویرایش ]
استرابو گزارش میدهد که فقط بخش کوچکی از اسمیرنا بر روی تپه قرار داشت و بخش بزرگتری دور بندر در دشتهای زیرین جمع شده بودند. از سوی دیگر، استادیوم و تئاتر هم در دامنههای دقیق در زیر قله بودند. سکونتگاههای روی تپه و نزدیک به ساحل در دورههایی تاریخ متفاوتی داشتند، به عنوان مثال در قرن 14 زمانی که قلعه تپهای به دست آیدینیها فتح شد و بندر شهر به همراه یک قلعه دیگر تا حضور تیمور در سال 1403 به دست جمهوری جنوا نگهداری میشد. در قرن نوزدهم، کادفی قلعه جزء چندین تپه بود که هستهٔ ترکی ازمیر را تشکیل میداد، در حالی که مرکز شهری زیرین کازموپولیتیک بود.
دیوارهای موجود از دورهٔ قرون وسطی باقیماندهاند. بسیاری از منابع ادعاهایی مبنی بر مشاهدات قطعات دیوارهای هلنیستیک را زیر دیوارهای موجود مطرح کردهاند، اما اینها به طور عمومی پذیرفته نشدهاند. چالهای طولانی در غرب قلعه، مکان استادیوم را نشان میدهد؛ جایی که سنت پُلیکارپ شهید شد و اکنون به طور کامل در حال ساخت است. این همچنین برای تئاتر باستانی اسمیرنا حاکم که در شرق دربهای قلعه قرار دارد، صدق میکند، اما هنوز چند نشانه از آن به صورت عینی قابل مشاهده است. هر دو اثر بخشی از تعمیرات مجدد بعد از زلزلهٔ فاجعهبار سال 178 هستند.
در کنار قلعه، باقیماندههای آبانبارهای ساخته شده در دوران روم و همچنین در دوران بییزانس و عثمانی وجود دارد که دوباره مرمت شدهاند. اینها مرکز شبکه آب شرب اسمیرنا را تشکیل دادهاند. خرابههای این شبکه هنوز در آگورای اسمیرنا در مرکز شهر ازمیر حفظ شده است.
فعالیتهای فرهنگی[ ویرایش ]
در سال 2015، برای دور کردن جوانان محله از جرم و جنایت، سمفونی جوانان صلح با محدودیتهای مالی تأسیس شد که همچنین کودکان را شامل میشد. این سمفونی که به حدود 100 عضو رسید که از سایر محلههای شهر نیز آمدهاند، کنسرتهایی را با حضور هنرمندان برجسته موسیقی کلاسیک اجرا میکند. [ 3 ]
کلمه آگورا در زبان یونانی به معنای "جای جمع شدن، میدان شهر، بازار" است. در دوران باستان، آگوراها نه تنها کارکردهای تجاری، سیاسی و مذهبی داشتند، بلکه نقطه کانونی شهر بودند که هنر در آن متمرکز شده و رویدادهای اجتماعی بسیاری در آنجا برگزار میشد. در دوران باستان، هر شهری حداقل یک آگورا داشت و شهرهای بزرگ معمولاً دو آگورا داشتند. یکی معمولاً آگورای دولتی بود که کارهای دولتی در آن انجام میشد و دور آن ساختمانهای عمومی متعددی وجود داشت، و دیگر آگورای تجاری بود که فعالیتهای تجاری در آن متمرکز بود.
آگورای ایزمیر در قرن چهارم پیش از میلاد در دامنه شمالی پگوس (کادیفکاله) که شهر باستانی اسمیرن به آنجا منتقل شده بود، تأسیس شده است. این بنا که توسط ساختمانهای عمومی مهم آن زمان احاطه شده، آگورای دولتی شهر است.
آگورای اسمیرن که در دوران هلنیستی ایجاد شده، اکثر بقایای به جا مانده از آن به دوران روم تعلق دارد و پس از زلزله سال 178 میلادی به حمایت امپراتور مارکوس اورلیوس دوباره بازسازی شده است.
آگورای اسمیرن به صورت مستطیلی طراحی شده و دارای یک حیاط وسیع در وسط است که دور آن گالریهای ستونی (استوا) قرار دارد. قسمت شمالی و غربی استوا بر روی زیرزمینهای کشف شده قرار گرفته است. استوای شمالی از نظر طراحی به شکل بازلیک است.
بازلیک
بازلیکها دارای طرحی هستند که در آن قسمت مرکزی وسیع و بلند و در کنارهها راهروهای نازک و کوتاه پارالل وجود دارد. به لحاظ ویژگیهای طرحی، بازلیکهای روم باستان پیشگام کلیساهای مسیحی بوده و نوعی دادگاه در قاموس شهری محسوب میشدند. از سوی دیگر، بازلیکها نیز برای فعالیتهای بازرگانان و بانکداران، که زندگی تجاری شهر را هدایت میکردند، انتخاب شدهاند.
بازلیک واقع در قسمت شمالی آگورا دارای طرح مستطیلی با ابعاد 165 در 28 متر است. به لحاظ ابعادی، بازلیک آگورای اسمیرن بزرگترین بازلیک عصر روم شناخته شده است.
زیرزمین با شکوهی که به جا مانده، در انتهای شرقی و غربی دارای گنبدهای متقاطع است که از زیباترین نمونههای معماری روم باستان محسوب میشود.
در نمای شمالی بازلیک، دو دروازه یادبودی وجود دارد که به زیرزمین باز میشوند و درب غربی آن به طور کامل نمایان شده است.
در اواخر دوره روم، نشاندهنده این است که آگورای دولت به تدریج معنای تجاری به خود گرفته است و ردیفهای دکانهای گنبدی نیز در نمای شمالی بازلیک نمایان شده است.
استوای غربی
استوای غربی که از ردیفهای سهگانه ستونها تشکیل شده بود نیز بر روی یک زیرزمین مشابه بازلیک بنا شده بود. امروزه بیشتر دارای زیرزمینهای قوسدار است و به نظر میرسد استوای غربی به عنوان یک ساختمان دو طبقه بر روی زیرزمین در دوران باستان ساخته شده باشد. طبقه همکف و طبقه دوم با کف چوبی، نقاطی بودهاند که در دوران باستان انسانها از باران و آفتاب در آنجا پناه میگرفتند.
احتمالاً در اوایل دوران روم برخی از دیوارهای گالریهای زیرزمین استوای غربی برای ساخت مخازن مدفون شده بود که از زیباترین نمونهها به حساب میآید.
ستونهای طبقه اول نمای استوای غربی که به حیاط نظر دارند در دهه 1940 به حالت ایستاده در آمدهاند.
دروازه فاustin و خیابان باستانی
یکی از خیابانهای موازی در شهر اسمیرن که به صورت شبکهای طراحی شده بود، از آگورا عبور میکرد. به احتمال زیاد در ورودی آگورا که خیابان در سمت غربی دو نیمه برابر آگورا تقسیم میکرد، دروازهای با شکوه وجود دارد.
در وسط طاق شمالی دروازه دو چشمی، تصویر برجسته همسر امپراتور روم مارکوس اورلیوس یعنی فاustinna قرار دارد. در چشم دوم که زیر خیابان فعلی است احتمالاً تصویر مارکوس اورلیوس وجود دارد. این دو نام به دلیل تجدید ساخت آگورا که در سال 178 میلادی بر اثر زلزله ویران شد، نام خود را در این دروازه به اسمیرنالیها ادا کردهاند.
در دهه 1940 دروازه قوسدار با اندازهگیریهای نادرست مرمت شده و در سال 2004 به شکل اصلی خود دوباره بازسازی شده است.
گرافیتیها
گرافیتیهای باستانی مرتبط با دوران روم که شامل نقاشیها و نوشتهها میشوند، بر روی دیوارها و پایههای طاقهای زیرزمین بازلیک قرار دارد. به جز مواردی که با ترکیب جوهر آهن و ریشه بلوط ترسیم شدهاند، نمونههای بیشتری نیز با استفاده از روش خراشیده شده است.
گرافیتیها اطلاعات بسیار مهمی در مورد زندگی اجتماعی آن زمان به ویژه در دوران روم ارائه میدهند. در این گرافیتیها از بازیهای عاشقانه و نبردهای گلادیاتوری تا مسائل جنسی، تصاویری از قایقها، نامهای عزیزان و معماها به وضوح قابل مشاهده است. رقابت بین سه شهر درخشان غرب آناتولی، پرگامون، افسس و اسمیرن، از طریق شعارهای شهری در این گرافیتیها نیز مشهود است.
گرافیتیهای کشف شده در زیرزمین بازلیک آگورای اسمیرن از نظر بسیاری از جهات منحصر به فرد هستند. ابتدا این یافتهها قدیمیترین گرافیتیهای به دست آمده با مواد حاوی آهن و ریشه بلوط به شمار میروند. از طرفی، منابع نوشته شدهای که تاکنون در تحقیقات دوران باستان یافته شدهاند، عموماً رسمی و مذهبی بودهاند در حالی که گرافیتیهای نوشته شده به زبان یونانی در آگورای اسمیرن نشان دهنده آثار زندگی روزمره مردم هستند. گرافیتیهای بازلیک همچنین نشانههای مهمی از زمانهای ابتدایی مسیحیت را در خود دارند. یکی دیگر از ویژگیهای بارز این گرافیتیها، تنوع قابل توجه از جنبههای تجسمی است. به لحاظ این ویژگیها، گرافیتیهای مذکور در ادبیات باستانشناسی جهان جایگاه منحصر به فردی دارند.
کارها - پروژهها
اولین حفاریهای باستانشناسی در اسمیرن از سال 1933 تا 1941 بین مدیریت موزه ایزمیر و مؤسسه تاریخ آغاز شده است. حفاریها در اطراف ستونهای محفوظ بازلیک آغاز شده و سپس به استوای غربی و بعد به استوای شرقی گسترش یافته است.
امروزه در آگورا، بخش بزرگی از پورتیکو غربی و بخشی کوچک از پورتیکو شرقی و همچنین تمام بازلیک شمالی نمایان شده است. در منطقه باستانی که به عنوان فضای سبز استفاده میشود، انتظار میرود یک ساختمان پورتیکو جنوبی وجود داشته باشد. با حفاریهای اخیر، وجود یک بولئوتریون/اودئئون چسبیده به پورتیکو غربی شناسایی شده است. یکی دیگر از یافتههای حفاریها، خیابانی به نام خیابان شمالی است که در راستای شرقی-غربی کشف شده است. بر روی یکی از بلوکهای آرشیتراو، نوشتهای وجود دارد که نشاندهنده وجود یک معبد نِمسس در آگورا یا نزدیک آن به روایت دیگر منابع باستانی است، هرچند که هنوز نتوانستهایم مکان آن معبد را مشخص کنیم.
حفاریهای انجام شده در آگورای اسمیرن به عنوان یکی از اولین فعالیتهای حفاری در دوران جمهوری ترکیه شناخته میشود و بین سالهای 1933 تا 1941 تحت سرپرستی مدیریت موزه ایزمیر و مؤسسه تاریخ انجام شده است. در سال 1944، گزارشی کوتاه از حفاری در آگورا توسط ر. دویوران منتشر شد و سپس در سال 1950، مقالهای نسبتاً جامع توسط ر. ناومان و س. کانتر منتشر شد.
پس از این تاریخ، فعالیتها در آگورا به مدت طولانی متوقف شد و سپس با تشکیل کارهای بازرسی و نظافت مکرر در سکونتگاه باستانی، حفاریهایی تحت سرپرستی موزه ایزمیر و با حمایت کمیتهای شامل استانداری ایزمیر، شهرداری بزرگ ایزمیر و اتاق بازرگانی ایزمیر بین سالهای 1996 تا 2006 انجام شد.
از ژوئیه 2007 به بعد، حفاریهای باستانشناسی تحت سرپرستی دکتر آکین ارسوی به نمایندگی از دانشگاه ایزمیر کاتب چلبی به صورت رسمی آغاز شده و در دیگر نقاط شهر نیز ادامه دارد. حفاریهای اخیر همچنان در آگورای اسمیرن، باغ طلایی بسمانه، کادیفکاله و تئاتر اسمیرن ادامه دارد.
این بازار تاریخی از منطقه سر قبرستان تا میدان کنک گسترش یافته است. خیابان اصلی بازار، خیابان آنافارتالار است که بزرگ کمان میزند. این کمان به خاطر این است که خیابان در قرنهای گذشته دور از بندر داخلی که وجود داشت، عبور میکرد. بندر به تدریج در حال پر شدن بود و بنابراین مناطق جدیدی برای سکونت و تجارت ایجاد شده و این اماکن با بناهای جدیدی مورد استفاده قرار گرفتهاند. در سالهای نخست ساخت، بازار به صورت نیمهپوشیده و با سقفهای سفالی و کوچهها و گزرگاههایی شبیه به بازارهای سرپوشیده بود.
تا سالهای اخیر، سقف کوچههای ادامهدار از مسجد شادروان تا کوچه حَوَره پوشیده بود. بازار نام «کمرالتی» را به خاطر این بخش که سقفش بسته است، گرفته است. بخشی از کوچههای کوچکی که به بازار باز میشوند نیز هنوز با سقفهای قوسی پوشیده است. اینها با سایر کوچهها و راهروها به تشکیل گزرگاهها کمک میکنند. در داخل بازار تعداد زیادی خان (کاروانسرا) وجود دارد.
همانطور که در گذشته، بازار کمرالتی همچنان یکی از مهمترین مراکز خرید در ازمیر است. اگرچه تعداد فروشگاههای اسرارآمیز با سقفهای قوسی و گنبدی کاهش یافته است، اما با مراکز تجاری مدرن، فروشگاهها، سینماها و کافهها، خیابانها در هر ساعت از روز زنده و به صورت سایتی برای خرید و فروش هر نوع کالا درآمده است. در این بازار که از فضاهای پوشیده و باز تشکیل شده، میتوان انواع صنایع دستی سنتی ترکیه از جمله سرامیکها، تابلوهای چینی، محصولات چوبی، مس، فرش و قالی، و انواع محصولات چرمی را یافت.
خانهای کمرالتی
در منطقه کمرالتی تعدادی خان بزرگ و کوچک وجود دارد که تا به امروز باقی ماندهاند. اینها عبارتند از;
*خان آباچیاوغلی
*خان عبدالرّحمن
*خان عرب
*خان بزرگ دیمیر
*خان بزرگ کاراوسماناوغلی
*خان کامباس
*خان چقالاوغلی
*خان چارسالی
*خان فاضلاوغلی
*خان کوچک کاراوسماناوغلی
*خان کیزلرآغاسی
*خان منیسا
*خان موصیووت
*خان میرخلاملوغلو
*خان پیاله
*خان سلوویل
*خان توتون
*خان طویل
*خان جدید
خان کیزلا آغاسی
این خان بزرگترین و باشکوهترین خان در ازمیر است. به دلیل ویژگیهای یادبودی و خاص بودن از نظر معماری، به او منحصر به فردی خاصی در میان خانهای عثمانی میبخشد. این خان به وسیله یاوپ بیگ در سال 1598 ساخته شده است و در نزدیکی قسمت غربی مسجد هیسار، بزرگترین مسجد ازمیر قرار دارد. این بخش، سمت شرقی خان را تشکیل میدهد. دیوار غربی خان در مقابل بازار حلیم آغا قرار دارد و در خیابان 871 که در حال حاضر نامگذاری شده، واقع شده است. خان که در ابتدا در کنار دریا ساخته شده بود، به مرور زمان به دلیل پر شدن دریا، حدود 200 متر از ساحل دور شده است.
خان کیزلا آغاسی به دستور حاجی بشیر آغا ساخته شده و طبق تاریخ موجود در کتیبه ساخت، در سال 1744 بنا شده است. در سال 1745، به علت زمینلغزش، قوسهای دیواره خان دچار تخریب و ریزش قابل توجهی شد، اما بلافاصله تعمیر گردید. در سال 1778 بر اثر زمینلرزه، خان به شدت آسیب دید و در سال 1779 برای بار دوم و به طور اساسی تعمیر شد. خان در سالهای بعد نیز الزامات زلزله و آتشسوزی را پشت سر گذاشته است. شباهت اصلی خان کیزلا آغاسی با دیگر خانهای عثمانی، به ساختار دارای بازار و حیاط آن برمیگردد. طراحی آن شامل 5 ستون، 6 ردیف قوس و تنها نیم گنبد و ایوانهایی با کنسولهای برجسته است که آن را در میان معماری خانهای عثمانی قرار میدهد. این بنا با مساحت 4000 متر مربع، با نقشهای نزدیک به مربع و دو طبقه، دارای حیاطی بزرگ به مساحت تقریباً 600 متر مربع است. در طبقه پایین خان، در سمت جنوبی، یک بازار (که به نام بازار جواهیر شناخته میشود) و در شمال، دو بازار دیگر (بازار مسی و بازار چوبی) و در شرق یک راهرو وجود دارد. علاوه بر این، یک بخش اضافی با فروشگاههایی که به خیابان قدیمی چانکریلی راه دارد، وجود دارد. این بخش در سال 1745 به عنوان "سچمهانه" ساخته شده است. طبق وقفنامه، این مجموعه از بازارها در سال 1745 به خان اضافه شده است. راهرو شمالی (بازار مسی) در خیابان 902 واقع شده که اکنون خیابان رستورانهاست، در سال 1746، در زمان مرمت نمای جلو خان ساخته شد. بازار مسی که فقط از یک طبقه و شامل 26 مغازه است، در ابتدا به محصولات مس اختصاص یافته بود و بعدها به ویژه برای فروش ابریشم و محصولات ابریشمی ایران استفاده میشد. راهرو دوم که به بازار مسی متصل و موازی است، در سمت شمال دارای درکی است که به حیاط مسجد هیسار و در دیگری به مقابل بازار حلیم آغا باز میشود و به شکل اصلی و سالمتری از میان دیگر قسمتهای خان به ما رسیده است.
در سالهای اول، این بازار معمولاً تحت سلطه صنف کُفرا (حصیری) بود. بعدها با ورود صنف چُحاجی از طبقه بالا به پایین، نام "بازار چُها" را به خود گرفت و تبدیل به مهمترین بازار خان شد. بازارها (راهروها) از طریق درهای شرقی و غربی به بیرون باز میشوند. ارتباط آنها با حیاط نیز از طریق گذرگاههای وسط قابل دسترسی است. راهروی داخلی که میتوان آن را به عنوان راهرو شرقی بنامیم، همچنان به شکل U به کمک دو راهرو دیگر تشکیل میدهد. این راهرو نیز به صورت مرکز آن یک گذرگاه به حیاط متصل است. قبل از مرمت، قوسهای چهارچوبهای غربی که با ستونهای ردیف دار پوشیده شده بودند، کاملاً تخریب شده بودند. ستونها به لطف گیرههای آهنی که آنها را به یکدیگر و ساختمان متصل میکردند، تا پیش از مرمت پابرجا باقی مانده بودند. این ستونها از سیلندرهای سنگی ساده تشکیل شدهاند. سرستونها با الگوهای هندسی مثلثی و لوزی تزئین شدهاند. در طبقه بالا 73 اتاق وجود دارد. به جز اتاقهایی که در راهروی شمالی قرار دارند، سایر اتاقهای موجود در دو راهرو دیگر، پیش از مرمت به طور کامل یا جزئی تخریب شده بودند و برخی دیگر به شدت آسیب دیده بودند.
از در اصلی در وسط نمای خان به حیاط وارد میشویم. وقتی روی نمای خان میچرخیم، در سمت چپ دو در (درهای بازار مسی و چُها) و در سمت راست یک در (در بازار جواهیر) دیده میشود. امروزه، از سقفهای دو ردیفهای که از دیوار آجری ساخته شدهاند، به طور کامل دور از نمای داخل و بیرون، ساختمان را احاطه کرده است. در سقف به اندازهٔ تعداد اتاقها دودکش وجود داشته است. دو نمونهٔ اصلی دودکش باقی مانده به عنوان نمونه در ساخت سایر دودکشها به کار رفته است. در سالهای 1740 حاجی بشیر آغا به دلیل ارتباطات تجاریاش با ازمیر و آگاهی از پتانسیل تجاری آن، و همچنین وجود یک نمونه خوب مانند خان بزرگ وزیری، ساخت خان کیزلا آغاسی را تسهیل کرده است.
طبقه همکف خان کیزلا آغاسی برای استفادههای انبار و تجاری اختصاص یافته بود. بارهای کاروانهایی که به خان میآمدند، در اینجا تخلیه میشد، برای صادرات یا فروش در مغازهها جدا میشد و مبادلات انجام میگرفت. حیوانات بارکش مانند شتر، الاغ، قاطر و اسب، بعد از تخلیه بارهایشان در حیاط خان، در اینجا شب را میگذرانیدند. کالاها در انبارها و خنککنندههای خان نگهداری میشدند. درها همچنان که در تمام خانها رایج بود، با تاریک شدن هوا بسته میشدند. در طبقه بالا اتاقهایی برای اقامت شبانه وجود داشت که دارای شومینه، نیش و زیرزمین و با کف چوبی بودند. درون اتاقها وسایل و ابزاری شامل زیراندازهای مناسب، توالتهای خاکی، گلابی، چراغهای خاکی و لولههای دخانیاتی نیز وجود داشت.
ساخت خان کیزلا آغاسی در زمان خود در مرکز تجاری ازمیر (در نزدیکی دهانه بندر) قرار داشته و نشاندهندهٔ اهمیت کارکرد این خان است. این خان که در زندگی اقتصادی ازمیر به این اندازه مهم بود، در سال 1778 به اوج ظرفیت تجاری خود رسید و از آن زمان تا پایان قرن نوزدهم به مدت یکصد سال این دورهٔ درخشان خود را ادامه داد.
برج ساعت که در میدان کوناک واقع شده و نماد ازمیر است، به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد سلطنت سلطان عبدالعزیز عثمانی در سال 1901 ساخته شده است؛ این پروژه تحت نظر کمیسیونی متشکل از والی ازمیر، کمیسر دریایی سید پاشا و شهردار عاشرف پاشا انجام شده است. ساخت برج ساعت توسط معمار ریموند چارلز پِر انجام شده است. پس از یک سال کار فشرده، افتتاح برج ساعت که به نماد ازمیر تبدیل شد، در تاریخ 1 سپتامبر 1901 برگزار شد.
برج ساعت بر روی یک سکوی چهار پلهای و از مرمر با مساحت 81 متر مربع ساخته شده و دارای ارتفاع 25 متر میباشد. این برج چهار طبقه و هشتگانه پلان است. سکوی آن از مرمر سفید ساخته شده و سایر ساختارها از سنگهای تراشیده ساخته شدهاند. در کنارهای باریک سکوی هشتگانه، آبنماهایی قرار دارند که بر روی چهار ستون کوچک قرار گرفتهاند. آبنماها که به شکل قوس هلالی و بالده طراحی شدهاند، دارای سه شیر آب، حوض و فوارهای در وسط هستند. دو تا از فوارهها به زمان حال نرسیدهاند. ستونهای برج ساعت تحت تأثیر موضوعات شمال آفریقا هستند.
ساعت برج از طرف امپراتور آلمان، ویلهلم دوم هدیه داده شده است. نمای برج ساعت با نقوش برجسته به شکل لوزی تزئین شده و بر روی سطح خارجی آن چهار ساعت به قطر 75 سانتیمتر نصب شده است. برج در زلزله 5.2 ریشتری سال 1974 آسیب دیده و ساعت آن در ساعت 02:04 که زلزله اتفاق افتاده بود، متوقف شده است. ظرف دو سال، برج دوباره ترمیم شده و ساعت آن در حال حاضر هنوز هم کار میکند.
تاریخ کارشیاکا به اواخر قرن نوزدهم بازمیگردد. این منطقه در دوره امپراتوری عثمانی شروع به رشد کرده و به تدریج به یکی از مراکز مهم سکونتی ازمیر تبدیل شده است. منطقه بازار نیز در اوایل قرن بیستم شکل گرفته و در طول سالها به رشد خود ادامه داده و به وضعیت کنونی خود رسیده است.
پس از آتشسوزی بزرگ ازمیر در سال 1922، کارشیاکا نیز در حین بازسازی شهر به پیشرفت خود ادامه داده و ظاهری مدرن یافته است. بسیاری از بناهای تاریخی که در این دوره ساخته شدهاند هنوز پابرجا هستند و به بازار یک فضای نوستالژیک میبخشند.
بازار کارشیاکا یکی از زندهترین و پُرجنب و جوشترین مراکز خرید ازمیر است. خیابانهای طویل در امتداد بازار پر از فروشگاههای مختلف، کافهها، رستورانها و بناهای تاریخی هستند. این منطقه جو خاصی دارد و بازدیدکنندگان میتوانند در اینجا هم خرید کنند و هم اوقات خوشی را سپری کنند.
شامل چه چیزی است
شامل نمی شود
زبان های در تور
چه باید بدانیم
